Bij wijze van vraag aan @iusmetis / @ictrecht …:
In het dagelijks Nederlands taalgebruik kennen we nog (…) het verschil tussen legitimatie en indentiteit, als in -bewijs respectievelijk -sbewijs. De laatste ook nog equivalent gezien met ‘ID’.
Waarbij de vragen komen:
- Bestaat er ook juridisch (nog) verschil tussen beide ..? Waar komt dat verschil if any vandaan, hoe wordt het (nog) toegepast?
- Hoe is de ‘mapping’ naar (identificatie,) authenticatie en autorisatie zoals die termen in de ICT van vandaag worden gebruikt..?
Met name dat laatste lijkt me bestuderenswaardig omdat a. de juridische termen lang hebben gehad om uitgekauwd te raken, en ‘dus’ nog relevante verschillen naar voren kunnen brengen met de relatief pas oh zo kort geleden ontwikkelde ideeën over toegang tot systemen/gegevens.
En het verwarren van de functie van ‘elektronische’ ID met ware identiteit en de dubbelrol van b.v. een ‘user-ID’ is ook nog wel wat beschouwing waard.
Maar goed, eerst maar eens e.e.a. definitietechnisch helder naast elkaar zien te krijgen.
En uiteraard het plaatje van de dag:
[Hey kèk nâh ze hadden hier in Lucca al heel vroeg Starbucks…?]
Identificeren wil zeggen “bewijzen wie je bent”. Legitimeren wil zeggen “bewijzen dat je bevoegd bent”. Een rijbewijs legitimeert, het bewijst dat je bevoegd bent een motorvoertuig te besturen. Een paspoort identificeert je.
Een rijbewijs identificeert je indirect ook, je naam en foto staan erop. Maar specifiek als je je status als Nederlander of EU-burger moet bewijzen (identificatie als ingezetene) werkt het rijbewijs niet: dat staat er niet op. Daarom is je rijbewijs in het buitenland geen geldig identificatiebewijs.
Vroeger maakte de wet onderscheid tussen identificatie- en legitimatiebewijzen en bepaalde dat een rijbewijs géén geldig middel was als je jezelf moest identificeren. Dat is met de huidige wet anders: de Wet op de identificatieplicht noemt nu in artikel 1 expliciet het rijbewijs als identificatiemiddel.
Kijk, da’s nog eens een snelle, en precieze, reactive… Dank, ga ik verder mee. Want er blijft iets knellen tussen wie Ik ben (vlees, bloed, et al., en wie ben ik als mijn wilsbeschikkende (?) geest zich in de loop der jaren ontwikkelt, soms abrupt en door omstandigheden gedreven) en een bundeltje informative in wat voor vorm dan ook (wat bits in energie op chip, in extreme) dat voor mijn ‘ID’ moet doorgaan. In dat gat zit immers ook ID-theft, etc. Ma’goed, ook dat problem was er altijd al. IT’ers kunnen nu eenmaal niet goed omgaan met het idee dat ‘voldoende’ goed al goed genoeg is en er altijd ongerijmdheden in (‘maatschappelijke’) systemen zitten…