[Pagina in ontwikkeling dus Hold My Tulip Glass qua leesbaarheid, layout en zo.]
[Terug naar Wijn is Fijn]
Of les Quartre Oubliés, uiteraard; de vergeten vier druiven die óók mogen in Champagne dus, naast de standaard Chardonnay, Pinot Noir en Meunier (zie ook deze – ‘Pinot’ Meunier is eigenlijk verboden..!). Zijnde:
- Arban(n)e,
- Petit Meslier,
- Pinot Blanc (a.k.a. Blanc Vrai) en
- Pinot Gris (a.k.a. Fromenteau, soms zelfs héél lokaal op z’n Bourgondisch Pinot B(e)urot geheten).
Nog slechts 0,3% van de aanplant is Forgotten Four, en/want Voltis is er nog niet.
Fun om de research te doen als er überhaupt nauwelijks iets over is te vinden, dus.
De opmerking van jaloerse (zeker) conculega’s “Als ze (bijna) vergeten zijn, zal daar wel een reden voor zijn” laten we maar. Want we weten dat ze vergeten zijn door
- hun afwijkende ziektegevoeligheden, opbrengsten, rijpingstijd etc. – in de afgelopen decennia van global cooling waar nu weer een einde aanaan het komen is;
- de marketingpower van de grote champagnehuizen die de veel voorkomende soorten makkelijker in constante platte (?) smaak kunnen houden over de decennia heen en de herkenbare namen beter in de markt kunnen zetten (geen kopersschrik door onbekend maakt onbemind). Maar: Juist de Grandes Marques beginnen weer véél meer speciale of bewust jaarlijks variërende cuvées op de markt te brengen.
Zeker waar voor ons uiteraard geldt: Onbekend maakt razend interessant (en al-te-grote-fabriekswerk is Boring – druivensap als grondstof in de procesindustrie proef je, 4 miljoen flessen per jaar maak je niet als artisanale kunst tegenover soms maar 1000 flessen van een cuvée bij een klein huis), en de afwijkende ziektegevoeligheid / rijping kan, gegeven klimaatverandering, weleens wegvallen of een voordeel zijn!
Inmiddels heb ik de aanplant van de FF tot op de meter2 per gemeente/dorp/gehucht. En een stuk of tachtig wijnmakers in beeld die cuvées hebben met ten minste een dosis FF. Kwestie van tientallen, honderden wijnmaker-sites langs en een voor een de cuvées bekijken; overnemen waar A, PB, PG en/of Pm in zit. Tsja.
Maar diverse kanten van het ‘onderzoek’, laten we het losjes zo definiëren, staan nog open:
- Ik wil die producenten c.q. hun plotjes, nog koppelen aan geo-info [wat is waar aangeplant, en welke bodems zitten daaronder, welke Comité Champagne- en andere wet- en regelgeving zit er rond de FF inclusief waar het wel/niet mag zijn aangeplant of wellicht waar het terroir uitbreidbaar is…]. Because.
We moeten deze site maar eens leegplukken, wat dat betreft; gewoon per gemeente de geo-kaarten opduikelen en quasi-automatisch in één overzicht krijgen.
Ben dus ook op zoek naar een manier om het terroir in termen van aardlagen, de aanplant (kleuring van het oppervlak?), en dus ook de hoogtevariaties in 3D-beelden te verzamelen / in beeld te krijgen. Eventueel met (micro)klimatologische verschillen erboven; die zijn er zeker (volgens het Comité Champagne zelf).
Te denken valt aan het ‘stapelen’ van veel-gedetailleerdere kaartjes als deze, deze en deze, met deze-achtige. Had ik al deze, deze en deze als voorbeelden / ideeën ..? Ook deze, deze en deze horen erbij, evenals deze, deze, deze en tot slot deze. En dan hebben we ook nog deze, deze, deze (zie hierna) en deze als format-voorbeelden. ‘t Is maar een willekeurige selectie/search, zoiets als deze. En zeker zoals deze ..! Met nog twee ‘interactieve’ voorbeelden in deze en, vooral ook als ‘mijn’ einddoel, deze, als uw browser meespeelt… Maar dan met nog meer laagjes, al of niet loszwevend erboven, en als layers oplegbaar/verwijderbaar. Als einddoel in ieder geval interactiemogelijkheden à la deze..!En dat alles in een inzoombare 3D-uitvoering… Dus:
- Grondsoorten – de geologie onder de ‘aarde’/soil/terre; waarin wortels niet doordringen dan bij uitzondering en die dus ook niet bijdragen aan eventuele ‘mineraliteit’,
- Met daarop in beeld de aardlagen zelf; de losse grond waarin de wortels groeien en waarin de microbiologie+ zorgt voor opname van allerhande sporenelementen en andere stoffen leidende tot de sensatie van Mineraliteit.
- De FF-aanplant die erop staan – alleen daar waar de FF staan, uiteraard? Misschien iets als een layer waarmee aanklikbaar is waar dezelfde terre nog niet met FF staat maar dat dus wel zou kunnen / haalbaar is?
- Én de microklimaat-verschillen erboven. Per seizoen is wellicht niet haalbaar, maar seizoen-zonneuren etc. (Hueglin-index+) zou moeten lukken.
Dan kunnen we daarmee draaien/manipuleren, inzoomen zeker, correlaties en variaties van alle kanten bekijken etc.; wordt nog een creatief dingetje.
[Hierbij te voegen: qua grondsoorten wat kaartjes en dieptes, en de infos van de wijnbouwers zelf van hun site(s). Bijvoorbeeld Rémy Massin.] - En ondertussen hebben we deze bestudeerd. Passend bij champagne, als Valentijnscadeautje gehad… De ‘consequenties’ oftewel gevolgtrekkingen zijn legio; niet alleen de directe, maar bijvoorbeeld juist ook de kanten van het ‘mineraliteit in wijn’-verhaal die worden verzwegen of licht belachelijk gemaakt – zoals zo vaak, een teken dat er juist méér waarheid achter zit.
De inhoudelijke analyse van wat de bodems voor de druiven doen én dus voor de smaak; wat doet Opwarming voor beide, volgt hier dan uit. Zal nog wel wat napluizen van diverse PubXYZ-sites vergen overigens, want de microbiologische kant van Wijn is nog slecht gestratificeerd.
Recent sprak ik wel een wijnmaker die inderdaad kon aangeven dat hun FF van twee plots komt waarbij de ene vlak terrein is van een grondsoort en de andere op een helling met boven/onder twee verschillende andere grondsoorten, en wat dat (inderdaad) doet met de smaak. Details tellen dus. [Dit gaan we checken op/tegen onder andere Bérèche et Fils in de cuvée- en grond-beschrijvingen, en ook Barnaut die in de rosébeschrijvingen nogal precies is; vergt misschien wat proef-werk, misschien wat research/navraag ter plekke.]
- En ten slotte over de fenologie; over landbouwkundig gedrag, over rendementen, etc. ook nog maar even. En complantation meenemen, als weer- en overige-bestendigheidsregulator. Bijvoorbeeld bij Champagne Dautreville, die er jawel verse aanplant mee heeft. Wat hier nog bijkomt, zijn kleinere zaken als: wanneer de oogstdatum zou kunnen variëren wegens verschillende rijpheidsdatums, is het minder moeilijk (en/of goedkoper) om voldoende plukkers te vinden.
Drie kanten die niet los staan van elkaar, als een kubus ? nou ja we’ll see. En er komt natuurlijk tot slot een uitgebreide evaluatie aan vast.
De volgende tekst begint langzaam te worden vervangen door eigen proefwerk… zoals hierna. Alvast even over Kant 2, de smaak: Perseval-Farge, de bekende maker uit Chamery met 10% FF aanplant voor o.a. de cuvée Les Goulats, zegt hierover het volgende: The Arbanne [sic; red.] reveals olfactions of mandarin, bergamot, and juniper while the Petit Meslier evokes light notes of lime and violet. …, the nose of the Fromenteau [Pinot Gris; red.] suggest aromas of dried fruits and smoked aromas. En uit eigen ervaring kan ik toevoegen dat PBlanc ook een eigen karakter heeft namelijk … het eigen karakter; met appel en perzik zoals Elzasser maar dan net wat frisser, niet ver af van Auxerrois. Rémy Massin geeft voor de Blanc: “Quant au Pinot Blanc, cépage « oublié » de la Champagne, il occupe une place singulière du fait de sa rareté et compose une cuvée à lui seul, afin d’en apprécier les arômes floraux et de fruits à chair blanche caractéristiques.”
Let wel; in blends gaan deze smaken relatief veel hun eigen gang of richting op ..! #spannend
Idem overigens in de Cuvée Clos du Château de Bligny op deze (Nota wel bene het enige Château in de Champagne dat de naam aan een wijnhuis meegeeft – beweren ze zelf, alsof Château de Boursault niet meedoet?, én een Clos, én met drie van de vier FFs..!!): Arbane is an ancient grape native to the Aube which is characterized by its vivacity. The Pinot Blanc gives a limpid and shiny wine. Finally, Petit Meslier is an old Champagne grape variety where aromas of lime and violet are revealed. Best een testje waard!
En het Comité (Interprofessionel du vin) de Champagne geeft zelf het volgende overzicht:
Arbane: rijpt langzaam en is moeilijk goed te verbouwen. Het geeft echter veel finesse aan de champagne. Het geeft bloemige (meidoorn, anjer) en fruitige (wijnperzik, appel, kweepeer) tonen.
Petit Meslier: een druivensoort die niet erg krachtig is, niet erg productief en erg vatbaar voor ziekten. Het geeft de champagne een rokerige neus die terug te vinden is in de mond, evenals citrustonen.
Pinot gris: niet erg zuur, het geeft wijnen uitgesproken tonen van gedroogd fruit en rook… Zozeer zelfs dat deze in de Champagne de bijnaam “de rokerige” krijgt.
Pinot blanc: dit andere lid van de pinotfamilie is een variant van pinot gris (en dus pinot noir!). De productie is regelmatiger dan pinot gris en hij rijpt sneller dan pinot noir. Het geeft de wijnen breedte en kracht.
Dat spoort dus aardig met elkaar, en met mijn ervaring tot nu toe.
En dan komt Bonne Bouche op gezag van de maakster zelf, dat een 30% Petit Meslier (rest Chard) zijnde de Atomes Chochus van Mignon-Boulard (met een beugelkurk..!) als profiel heeft: De geur van specerijen, kruidnagel en rozemarijn; de smaak van zoethout, vanille, cacao en koffie. Nou ja, ‘Au nez : L’aromatique boisée séduit par ses parfums de réglisse. La vanille fait ensuite son apparition, accompagnée de cacao et de café. Un nez chaleureux, complexe, avec une belle énergie autour des épices, du clou de girofle et du romarin. En bouche :Sur le palais, le vin est onctueux, voire velouté, signature du travail de bâtonnage en fût. Les tannins tapissent élégamment la bouche et de jolis amers, savoureux, ponctuent la finale énergique de ce vin de plénitude.”
En Envie de Champs Magazine heeft: “Arbane and Petit Meslier, for example – both grapes with high acidities and rather dominant aromas – bring liveliness and freshness to overly ripe and slightly heavy wines in warm vintages, and create aromatic depth through their spicy, herbaceous aromas if used in small doses that won’t overpower the blend.
Pinot Gris, on the other side, adds volume, body, and generous complexity to less expressive vintages, whereas Pinot Blanc provides delicate, charming fruit and a soft freshness that make champagnes more approachable in their youth.
Despite all the possibilities that Arbane, Petit Meslier, Pinot Gris, and Pinot Blanc offered in the blending process, they proved to be difficult to handle throughout the growing season and ultimately disappeared from the vineyards over time as winegrowers replaced them plot by plot with Pinot Noir, Chardonnay or Meunier to secure their yields and, ultimately, their income.”
We gaan dan ook deze maar eens proberen. “Au nez ce sont des arômes atypiques, exotiques et subtiles. En bouche, c’est l’éveil des papilles avec une belle finesse et une bonne fraicheur” nou dat zal geen straf wezen.
De Bar à Champagne heeft een pagina gewijd aan ‘afwijkende’ druiven, de Petit Meslier, Arba(n)ne, en Pinot Blanc (de Pinot Gris is kennelijk nog niet aan bod…).
Tsja hier valt nog héél veel verder uit te weiden, dat gaan we ook doen – vooral door Proeven oh wat een vervelende opdracht.
Zelf proefde ik reeds het een en ander:
De Réminiscence van Eric Legrand, 100% pinot blanc;
De Pinot Blanc van Gruet, idem;
De Cuvée Arbane van Gruet, ook;
Ook de Présence van Marie Courtin is geproefd; vanwege de ⅓ pinot blanc – dat werkt;
En de Cuvée Originel van Pascal Mazet, ad 35% pinot blanc;
Waarna de Petit Meslier van Laherte ook top der top beviel.
Toch proefden we verder … uiteraard. Bijvoorbeeld de 3 Blancs van FF-grootmacht Gruet. Zelfde oordeel als de vorige!
En wat te denken van de Métisse van Olivier Horiot…
Vervollediging van de inventaris aan producenten en cuvées is ook onder weg. Maar een kwestie van Goed Zoeken – het Comité Champagne mag geen details geven – dus volledigheid is een dingetje. Tot nu toe heb ik een stuk of 200 cuvées (pure FF, FF-blends, of FF’s-in-de-blends) in de gaten, naar schatting in diverse kwaliteiten en zeker (ook) in gunstige prijsranges.
Wie daar al een vooruitblik op wil hebben, downloade deze (in Excel slaat uw AV-checker alarm dan maar in PDF).
De synthese-conclusie zal dan zoals gezegd een evaluatie omvatten, richting de toekomst. Ná bespiegelingen over het omhoog brengen van bijvoorbeeld rendementen en ziektebestrijding (daartoe) – de typische gevoeligheid voor echte (en valse) meeldauw (powdery en downy dus) kan worden bestreden met UV-C (zie hier) respectievelijk valse met chitosan, een Chitine-derivaat (zie hier). Ook is de late groeistart en late rijping een voordeel als het warmer wordt in de wereld (met dus instabielere maar grotere kans op, voorjaarsvorst!) en we toch na lange warme zomers nog frisse wijn willen.
Wat het resultaat gaat worden (een Cahier, een boek(je, of een boek, of een quasi-wetenschappelijk artikel, of … weet ik nog niet. Wel dat de titel iets van The Status of the QuO gaat worden. Ondertitel: The forgotten four / deserve more. Hm nou kijk een begin is er al genoeg gewerkt voor vandaag …
En dat alles in het grotere verband van deze…
[Voor eens en altijd: iemand die weet hoe het hoort, sabreert niet!]
[Terug naar Wijn is Fijn]
[Terug naar de hoofdpagina]
Huh, da's écht voor de Insiders..? Inmiddels wel toegestaan als aanplant, maar nog zo'n drie tot tien jaar onderweg voor er de eerste re-de-lijke wijnen van kunnen worden gemaakt en dan is het nog maar afwachten. Je weet het niet van tevoren hè, met zo'n non-Vinifera druivensoort..! En dan had je Floreal, Artaban en Vidoc nog niet gezien. Die mogen (in de toekomst) ook... En dan is het Comité Champagne ook nog bezig met kruisingen van de Top 3, Arbane, Meslier, en Gouais. #feest
Mineraliteit verdient een aparte behandeling; vanuit het idee van 'huh er zit echt geen mineraal/steen in je wijn en lik jij aan stenen-dan'-versus-'toch proef ik die sensatie en Ja' tot en met de abstracte benadering van een kennelijke associatie van een gewaarwording als hier, tot een synthese op de as 'bodem-microbiologie'-in-combinatie-met-'feitelijke chemie'. Want, jawel, fenylmethaanthiol zorgt voor vuursteen / aangestoken lucifer, in combinatie met benzaldehyde (uit 'hout') en waterstofdisulfide (uit reductie; en beide uit bepaalde gisten!) leidend tot Vuursteen-herkenning, versterkt bij anorganische ammonia bijvoorbeeld. Vuursteen is geen 'mineraliteit' maar daar wel belangrijk onderdeel van. Dus Ja, er zitten wel degelijk chemische stoffen in (niet alle gelukkig) wijn die een sensatie veroorzaken die op mineraliteit lijkt. Zout, uiteraard, ook, (niet meer maar wel) vaker dan we denken! Alles tezamen een uit-ste-ken-de reden om te spreken over herkenning van Mineraliteit in wijn. 0-10 en een penalty tegen voor de geo-logen.
Laherte Petit Meslier in the tasting round
Yes @laherteaurelien makes a monocépage of this one. Great Meslier it is:
The golden colour would suggest something dosée, but look closer and you notice a hue which points to slight bitter influences. And indeed, on the nose we get a whiff of smoke, certainly straight after the pour; quite an opportunity to use the word ‘empyreumatic’... Did I mention Meslier already? One to one it is. But nothing referring to your cooking qualities; it’s more like a distant secondhand puff of Belinda – I’d not suggest you buy that for comparison; trust me as smoker it’s trash but as Meslier aroma it’s excellent full stop. Crispy dry cigar smoke fits better.
Certainly, since this all is followed up, much more persistently, with quite some mature lemon and a whole slew of herbs and spices notes. It smells like a merry-go-round of eucalyptus, dill, thyme, spearmint, soft mint, basil, anison, verveine... wormwood even; those that know génépi, find it here, too.
The first sip jumps in with a most delicate mousse, a sensible but not too fatty mouthfeel, nicely balanced with lemon dominant in combo, and ginger/pineapple/mirabelle and dry lemon rind flipping back and forth. In the remarkably long finish, the rind does a gentle cleanse.
But I couldn’t find any cardamom that some mention, nor cocoa or coffee. All in all, in cocktail terms it would fit in the range of the French 75 and a Fleurette.
I’ve tried a little bite of camembert, but you shouldn’t. The bitter of the wine is lost but notches up in the cheese, which tastes odd. The fit with lightly aged Comté or same-Gouda is perfect, however. Sushi should work, too, if with a suitably subtle pinch of wasabi, no more – harsh coriander, algae, chervil, wasabi as such weren’t in the nose.
In summary: All of you should have a taste of this one, or one couldn’t be trusted on champagne connoisseurship.
[Degorge 12-2021, hence the progressed maturity]
Links:
https://maverisk.nl/de-forgotten-four/ for Petit Meslier
https://maverisk.nl/champ-sigaar/ on the cigar smoke angle
https://maverisk.nl/geneprima-spul-hoor/ on génépi
https://maverisk.nl/mirabelle-wil-iedereen-welle/ on mirabelle
@champagnepascalmazet make quite an interesting range of wines, fully certified bio since 1980. We tasted the Cuvée Originel bottling of 2014, for its 35% Pinot Blanc of course; interested to learn how such a Forgotten Four lead, with the three Usual Suspects trailing, would work out.
‘Splendidly’ is the answer.
The gold is striking, the nose is suitably complex. One gets mint, cucumber, cornichon tartness (I mean, the true kind of https://www.kesbeke.nl/) and some olive.
On the palate, it switches to agrumes-allsorts. Yuzu, lightly pre-ripened apricot (yes there’s acidity in there), sparkling grape (ah.) and a hint of almond already. This slowly develops into lemon-grapefruit on the one hand, and yellow curry / pineapple on the other, with a tangerine almost orange'y element integrating both sides. I’d say, there’s a marbling of mirabelle (in Dutch: https://maverisk.nl/mirabelle-wil-iedereen-welle/) running through it as well.
‘But’ overall it certainly is far from flubby (the 3g dosage having turned into the above, no sirup) or acidic. The quality of it all, and the light oak touch, twist all the richness back towards the freshness of citrus zest. And did I mention the mousse is still there, slowly releasing?
Towards the lingering finish, this all persists in a extremely well-balanced acidity and a hint of minerality and sophisticated bitterness.
Am I happy to have another one of these standing ready
Marie Courtin Présence
I bought the @ch_mariecourtin for the 1/3 Pinot Blanc (of course: https://tinyurl.com/ForgotFour !). High expectations, exceeded.
First off, the yellow-golden almost amber colour would promise some sweet almost creamy elements. But with a delightfully tingle from a fresh mousse, and a light bitter-tartness in the nose, the picture turns around completely. There’s Mirabelle ..! [As per: https://tinyurl.com/Mirabellepg]
The palate is perfect; not too much mousse so the real ‘wine’ taste is clear, and the Mirabelle keeps on coming. The mouth feel overall is well-balanced, and includes a soft minty/dill side with the lemon (plus some bittersweet orange even), moving into the grapefruit area and then the mirabelle’s back again. The very long finish has the mint/dill combo again, and an inkling of sugar. But with zero dosage, that’ll be the Chard and almost certainly the Pinot Blanc waving goodbye. Throughout, there’s a slight undertow of pickled cornichon (Amsterdam style; what else?)
All in all, it’s a wonderful demo of what Pinot Blanc can bring; lifting the Chard from its average whilst pulling itself up into high performance. Merging the best of both into Something Else of a great wine. This being a zero dosage, zero sulphur added, zero intervention wine, it also proves that ‘natural’ wines need not be f(l)unky. But on the contrary, one would hardly be able to tell.
The Présence is course material in so many ways. Am I happy? Well, not with six other dwarfs but yes, very much so.
The @champagne_gruet Cuvée Arbane …
𝘚𝘰𝘮𝘦𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨 𝘌𝘭𝘴𝘦 entirely!
100% Arbane yes. Which brings a freshness too long lost. Reminds me of the bone dry styles of yesteryear, in a good, rather great way. Chalky without dust, minerality without flint. A wonderful conversation starter, on the good things of life.
With a fresh and quite light, lemon-white colour through which a very fine and persistent mousse promises delight. Then, on the nose, one gets a first whiff of floral notes; jasmine, elderberry, rose – followed by zingy but ripe lemon. When allowed to mellow in the glass (or a day in the bottle), the lemon slowly brings along some grapefruit, pineapple and (dry white) melon. All within measure, refined, nowhere too in-your-face’y.
The mouthfeel is brilliant with the mousse playing its role to keep the very well balanced aspects all quite light. The dosage is hardly noticeable – from the taste of it, one would estimate 2g. max, and notes of soft white peach, light albedo, with a very long finish on the thyme/mint/dill spectrum with the albedo bitters lingering on.
Would work miraculously with e.g., flounder with serious sauce and herbs, swordfish with almond crusting, maybe tuna or mackerel, or white meat.
Saw a score somewhere of 91/100, but that's too low.
Buxeuil doesn’t have any Arbane of its own (in production), but with this Gruet wine, it has a flagship.
Arbane being at only 0,018% (yes, percent) of Champagne’s acreage, this cuvée highlights the 'need' (want!) for quite an extension of that.
Tasting the Pinot Blanc champagne of Gruet of Buxeuil (@champagne_gruet). That’s right, a pure-bred PB champagne. (Be sure to pick the right one, at https://www.champagne-gruet.com/)
And it is a treat, indeed.
In the glass, we have a very fine mousse, well-integrated - it continues very, very long and doesn’t just give a one-off foam layer – through a pale gold, slightly varietal-typical PB wine.
On the nose, the typical character come through immediately, including a slightly fluffy air of white flowers around light tangerine / (white) peach / mirabelle, and a core of lime – keeping nicely short of being bitter.
The mouthfeel is light, but not fleeting. One gets beautiful straight near-ripe lemon, a waft of mint with white blossom, and some white pepper towards the back. Add to that lemon white skin with edges of red grapefruit.
Mind you; I had kept some for a second tasting, and four days (suitably cool storage) after opening, all this was still as fresh. No ‘dosage plays up after too much air’ or so; great.
A top recommendation, this one. If only to keep the Forgotten Four Cépages alive, as they deserve, but also for sheer tasting pleasure. Or ‘the trick one’ at a tasting experiment. Or for an apéritif or with whitish seafood (if not to lime’y or salty).
The Réminiscence 100% pinot blanc brut nature by @champagneericlegrand via @jeromeschampagne. Supposedly off 65+yr old vines, but one would be hard-pressed to tell that by the wine. What delicious freshness!
For a start: What would one expect from a pure PB champagne? Subtlety indeed.
It starts with a new capsule (for me, to further fill my https://www.deknudtframes.fr/en/catalog/product/s65sz2-/frame-in-black-for-champagne-caps which only applies to *different* capsules I tasted *at home*) – under a muselet to duly impress. After a good whiff, one can immediately pick up the something-different of this one. The first 80% is most clearly artichoke with some mint; not very strange since we just made such a dip for (neutral) crackers five minutes before.
After which, with careful nosing/tasting, we get a white-floral element with traces of almonds and yes even a hint of vanilla and the slightest of dried yellow fruit. This continues in the long developing taste, clearly adding ‘a point’+ ripe lemon (citron), with the etheric element slowly (very slowly) fizzling out. Can I say ‘retronasally’ there? As it tactilely *feels* that way for sure. Add some vanilla points in the long after.
All in all, a thing to be savoured. And, let’s promote these ‘forgotten four’ champagnes! Away with the factory work! (One suspects the 24x range by some famous grand marque points in the right away direction, too, qua hyper-mass production orientation.) The more sure we have of being able to choose to never have to taste a same champagne ever again in one’s lifetime. *If* one would want to – wines like the Réminiscence make one still would want to return often. Extend the plantation!
Another round for Gruet of Buxeuil (@champagne_gruet) – The Cuvée des 3 Blancs (as here)
With its matte gold, almost amber appearance and very fine mousse (hardly foamy but lingering in the mouth for a long, long time), we'd expect the Pinot Blanc to dominate over the Arbane and even Chard. It does. A little. But, as assemblages go, only a little; I'd rather say one can identify the PB by its gently soft but full agrumes/mirabelle character but there's a lot of exquisite light flowers – hawthorn – and herb'iness – in the sage, rosemary corner – already in the aromas. Would that be the continuum of the Arbane and Chard?
If one would want to take it analytically.
Savouring, one would enjoy the all-round calm structure, with a medium to full mouthfeel (nothing sticky). And just the image (?) of a surprisingly light white wine with lots of mature grapefruit, lemon and a slice of lime. From which the little bitter note lingers on in the back, most pleasantly refreshing, nothing astringent or harsh. Overall, certainly not chalky bone dry but a hint of mango.
Would I pair this all with food ..? That would be a. hard; a very careful cheese selection might do, b. interesting, to see where the flavours go (see below), c. not necessary, it's a wonderful treat on its own.
This, in a series of Forgotten Four tastings, as per this 'research'.
And the (aubépine and) mirabelle note, Gruet themselves also list. Nice, yet another example of that great aroma.
Plus, one of course has e.g., this and this book, or quite a few others, already..?
De Cuvée Métisse, noirs et blancs oftewel 80% PN en, jawel, 20% Pinot Blanc, wederom een assemblage met een van de Forgotten Four. Brut nature dat houdt het puur, klaargemaakt bij de BV Val du Clos dan nemen we ook een verre hint daarvan mee. Van Champagne Olivier Horiot, MeB juli 2020, dégorge 16 jan 2023, grotendeels oogst 2019 plus nog een scheut uit de Réserve Perpétuelle die op eik wordt gehouden – ja ik kwam 'm in een coin oublié tegen maar prijs me gelukkig. Quelle belle ouvrage! Als u denkt: Da's een nogal technisch verhaal – dan is dat juist maar het proeven is gewoon een onbekommerd plezier. Het begint uiteraard met de sprankelende licht-amber kleur en een neus met het lichte bittertje, denk aan het dille-thijm spectrum, van de Blanc. Terwijl dan de eerste smaak van de Noir komt. Hoewel licht door de jaren, en dat pufje bitter komt er snel weer bij. Rijpe-appelzuur, heel lang gematigd door-coastend verdund citroensap met in de verte mango en met witte zest erboven zwevend. Maar wel in complete balans, niet vlak of zo maar juist met transparante diepte. Toen ik er een hapje net-nog-niet-compleet-rijpe ananas(kern) bij nam, was dat een moeiteloze, zowat volledige overlap. Later komt er een onderstroom(pje) van iets dat neigt naar kruiden door de mond. En nog steeds met zeer fijne bulles, by the way; verfrissend zonder prikje. In termen van verwachte aroma's zou ik eerder tussen Chard en Meunier op pad gaan van jong naar iets voorbij het midden, en zeker niet te ver naar de rijpe complexe PN-hoek zakken. Al met al een 'opulente' wijn die verrassend jong van geest is (gebleven). De PN is meer steun dan leider in het geheel; prima! En de PB viert z'n vrijheid om te shinen; uitstekende reclame!
