Wijn is fijn – Maverisk / Étoiles du Nord

[Terug naar de hoofdpagina]

Men verspreidt wel het gerucht dat ik graag champagne drink.
Met de wijnhandel en -interesse zoals tot nu toe voldaan, nog te diepduiken curieusiteiten, mijn voorkeuren, en aanpalende zaken.

Ja de (Europese en Canadese) wijnimport/handel, die is voorbij. Zie de PDF-link hierna(ast) over waar dat zoal over ging. De restvoorraadjes in de schuur (de klimaatgeregelde opslag was al iets eerder exit) beginnen op te raken en het is mooi geweest – de Canada-connectie, o.a. als bestuurslid van de NCCC (zie elders), is bijna naar nul. De resten van wat ooit een volledig uitgeruste en slick webshop was, staan op https://maverisk.nl/producenten/ en onderliggende producenten- en productpagina’s. De accijnsvergunning en de EORI-registratie – als rechtgeaarde auditor de AO van de wijnhandel doorgronden gaat immers niet zonder alle formele puntjes op de ı; niet van die vage achterbakverkoop – zijn ook verlopen. Veel geleerd (welke (IT-!)Auditor weet werkelijk hoe het zit met en de boekhouding van een Accijnsgoederenplaats ..?) maar ‘t is tijd to move on. Objectives gehaald (zie wat ik over de wijn en wijnhandel een paar jaar geleden reeds schreef deze [PDF]), en een mini-pivot zou niet snel genoeg op voldoende kort genoege termijn een IPO hebben kunnen opleveren, zullen we maar zeggen.

Buitengewoon hinderlijk is dat veel mensen nog steeds achter vals gekwaak aanlopen dat roeptoetert dat hoe weinig alcohol dan ook, slecht zou zijn voor de gezondheid. Alle “wetenschappelijk”(quod non) onderzoek dat daarnaar is gedaan, is vals gebleken. Feitelijk wetenschappelijk onderzoek toont heel wat anders aan: Een weinig alcoholgebruik is juist nuttig voor de gezondheid, binnen het kader van een gezonde levensstijl. De J-curve is echt. Nota bene, de ‘weerlegging’ was luid rondgeschreeuwd – en vervolgens met stille trom weer ingetrokken wegens onjuistheid..!
Even lezen wat de bedenker van het Blue Zones-concept (jawel) ervan denkt: hiero.
Dus hou op met leugenachtig zeuren en geniet met en door matiging. Zie ook hier.

De wijninteresse verdiept zich wel, richting sowieso verdieping in de wijnchemie (koppeling stof/smaak), maar ook andere aspecten en ‘specialisaties’ de diepte in. (Voorkeuren onderin.) Als items reeds gereed – diepere research kan altijd, en zal ook wel erbij aankleven op termijn:

À la Recherche des Clos Perdus over Clos in de Champagne. Ook wel “C⁸ – Clos, versus Contrée/Cuesta/Cirque plus Cru(x) plus Climats en Cru(x)/Cuvées in de Champagne, lieux si dits” maar dat wordt wat onduidelijk, duidelijk? Dit C⁸ is, ook weer door onbekendheid, (‘dus’ juist) de moeite om in te duiken.
En dan doorpakkend met een stuk(je?) over Côteaux Vitryats; Vitry-le-François en omgeving is een wel zeer apart vlekje (stuks 2..!) van de Champagne, nog onbekender dan Montgueux en Sézannais-specialiteiten schat ik; in het bereik van onbekendheid van de FF hieronder (?). Dus het bestuderen waard! Slechts een wijnmaker of 42 te vinden (stand eind 2023) dus da’s behap(t)baar… Ja ik zocht ze allen voor u op. Zie hieronder #2 voor vervolgstappen, vele…
Savoie! De moeite van een hernieuwd nader onderzoek waard. Verschillende terroirs en zo. En de link/force met item #13 hieronder is very strong.
Hierbij sluit vrij naadloos Aosta aan. Zeer klein maar zéér fijn! En het totaaloverzicht moest eens worden opgesteld…
Dat dan in combinatie met génépi, eigenlijk een outlier op deze pagina. Want kruidenbitter, geen wijn. Nou ja, wel top-spul dus. In de Franse én de Aosta-varianten; twee kanten van de berg(en) maar echt wel verschillend, alleen al omdat de ene wel en de andere geen accenten heeft 😏.
Eiken,hout: oude barrels, nieuwe vaten – de details tellen…
Met daarbij een zijspoor naar Acacia in de wijn(makerij) maar dan anders.
Mirabelle, ma belle! Als aroma-aanduiding in champagnes en overigens ook in andere wijnen. Veels te onbekend terwijl die toch zo specifiek herkenbaar en soms kenmerkend is.
Een nieuwkomer in mijn studiespectrum: Kleur en wijn. Welzeker heeft dit Nl’se trots-lab al wat. Dus niet kansloos. En in de Bordeaux hebben ze al een “AI”-oplossing die de diverse huizen op chemie exact uit elkaar kan houden (of ten minste de fake’s ertussenuit weet te plukken) dus zoiets zou ook met kleur(stoffen) moeten kunnen, aansluitend bijvoorbeeld met het Flavor Networks-gebeuren. Een quicky alvast, nog niet over-uitgebreid qua onderzoek maar toch. #plaatjes #nuttigheidbewezen (#sic)
Aansluitend inmiddels in ontwikkeling aangevuld met, jawel, sigaar/champagne-combinaties! Ja dat is een ding.

Als tussenkeiler hier reeds over Proeven…: Simpele mensen verdelen wijnproeven in ofwel smaken herleiden, ofwel op ‘mondgevoel’ etc., de structuur van wijn afgaan. Terwijl de Waarheid er natuurlijk tussenin zit, als combinatie van beide (geheel); tevens een andere dimensie in als ad #13 hieronder. Jin én Yang (die beide sowieso om te ‘kloppen’, een element van de andere kant in zich dragen) en pas compleet, extra dimensie, worden als ze opgaan in/richting een andere dimensie. Eerst proeven..!

En nog onderweg of openstaand, qua research, in de serie Alle Dertien Goed – overigens tenzij we gaandeweg een zeldzaam Het Definitieve Artikel Erover reeds elders zien in plaats van hier…:

To kick off … Waar blijft het ruimer gebruik (mede wegens klimaatbestendigheid) van de Forgotten Four in een van mijn favorieten?
Nog slechts 0,3% van de aanplant van de vergeten vier druiven die óók mogen in Champagne. Dus #fun om de research te doen, als er überhaupt nauwelijks iets over is te vinden. Ja, ben er druk mee bezig..! Oftewel: Under Development. En ondertussen zijn we begonnen met het bestuderen van deze. [Done.] Die ik, passend bij champagne, als Valentijnscadeautje kreeg…
Nu ook aan het nadenken over een serie naast de Côteaux Vitryats als hierboven;
- Monts de Berru is best wel een ‘geschikte’ uithoek,
- Massif de Saint-Thierry, Vallée de la Vesle, Petit Montagne, Vallée de l’Ardre (hey, andere bodems; Eocene/Paleocene Trias!),
- Terroir de Condé(-en-Brie), Château-Thierry (gesplitst naar Oest, centre, Est) wellicht,
- Val et Coteaux du Petit Morain is een twijfelgeval, net als de main–Sézannais. Waarvan Congy Villevenard nog een eigen (ietsiepietsie)plekje met aparte aandacht/interesse is, dan wel.
- Montgueux ook misschien. Hoewel als zodanig al marginaal, qua onbekendheid? Wel weer doenbaar qua producteurs!
- En diversen dan wellicht nog te splitsen, want te groot om in één keer als special te behandelen.
  Montagne(s) de Reims wordt dan Grande Montagne Nord/Sud, Petite Montagne, verder splitsen naar Bouzy Ambonnay / Trépail-Nogent l’Abbesse (sud a.k.a. Perle Blanche, sans het noordelijk deel dat tegenwoordig Monts de Berru heet) / Verzenay / Chigny-les-Roses en/of Eperon de Bouzy ja dat betekent ‘uitloper’, om de hoek van de berg;
  Vallée de la Marne wordt Rive Gauche, Droite, Ecueil en
  Côte des Blancs niet wegens te groot (?) maar apart Coteaux Sud d’Épernay en eventueel per dorp(je) zie de kaartjes onderin deze; en de
  Côtes de Bar bestaan uit, apart te behandelen, de Barséquanais (met al die FF-gaarden…) en de Bar sur Aubois misschien apart.
- Maar de Riceys, nou ja ik bedoel met name de Aparte AOC Rosées-de; niet mijn ding. Maar dan juist wel de … Rosées de Saignée die uit de Champagne komen. Dat zijn er héél weinig. Omdat de Champagne nou net bekend is als het (enige) centrum van de meng-rosées. Overal ter wereld mág men rosé slechts maken door korte-schil(in)weking van rode druiven(most) en is het zeer streng verboden om rode stille wijn bij witte te mengen. Behalve in de Champagne, daar is het bijna andersom: de regel, door vrijwel allen gevolgd, is juist rode reserve-wijn te mixen met andere stille champagnes, vins clairs dus, die wit zijn; tot rosés d’assemblage. Maar nou net een paar producenten doen wél weer aan korte schil(in)weking om Rosés de Saignée te krijgen. Er is zelfs een inweking van 4 à 5 dagen, bij Denis Coqueret; inderdaad meer macération dan saignée… Een aparte lemma-pagina is daar wel voor nodig…
  Enne, zie hieronder bij Œil de Perdrix.
Nou ja, zie dit overzicht. Of uit dit – waarinbeide de Château-Chalons van de Vitryats ontbreken…

Overigens staan op dat kaartje (zie ook dit kaartje) nog een paar rand- en losse buitengebieden aangeduid als ‘toegestane champagne’ die niet eens een naam hebben, dus zeker óók nader onderzoekswaardig! Zuid-West naast Montgueux bijvoorbeeld rond Marcilly-le-Hayer, of rond Brienne-le-Chateau – Trannes hoort al bij de Aubois tegenwoordig, of aan de oevers van het Lac du Der zelfs. Dat Montgueux tot inTroyes mag worden aangeplant, laten we maar aan kortzichtige, latere?, stedenbouw…
Waarschijnlijk waait daar ook wel een stukje aan over Œil de Perdrix – let wel, in de Champagne! Da’s een nóg zeldzamer gebeuren. Niet een à twee dagen inweken in (rode) schil maar slechts een paar uur, hooguit, alsof het een ‘productiefoutje’ betreft… Prachtig qua karakter en kleur – het lijkt wel een lichte orange wine maar is toch echt (meestal) PN. Slechts Doyard, Devaux (soms), Drouilly, Launois, Jean Vesselle, Joël Michel, Charles Dufour en lady/Madame Coralie Mathelin maken deze patrijzenogen nog. Zelf duikelde ik ook nog Nathalie Falmet op hoewel ook zij kennelijk niet elk jaar de cuvée maakt, en Baron d’Auvergne maakt er kennelijk ook een #overstruikelenandersvindjemniet. Ook kwam ik Dehours tegen maar da’s geen echte! Kleur verkregen door assemnblage ja zo kan ik ‘m ook! Dus ff goed ook de andere vondsten checken…
En een algemeen stuk over de Côtes de Toul met
De rest van de Moselle. Plus Côteaux Champenois, rouge en blanc (sic). En andere van dit soort splinters in de Grand Est. Coteaux-de-coiffy ..?
De invloed van luchtdrukverschillen (door hoogte) op de smaak is ook zo’n lange-termijnonderzoeksonderwerp.
En in de categorie quasi (maybe nog niet eens semi of hemi/demi laat staan high, maar wel op afstand boven pseudo) science:
To continue: Natuurlijke gisten en terroirspecificiteit (daarvan). Welke invloed kunnen (sic) deze hebben op herkenbaarheid van oorsprong, en wat is too much? Aansluitend misschien een stukje op te stellen over élevage, met mariage en fondu.
Verdiepingsslagen in optimalisatie van wijn/kaas-combinaties, zie ook hier. Met onder andere deze, en een antiquarisch exemplaar (van M gekregen) van deze.
Port, sherry en andere versterkten – dat klinkt als een platgetreden zijpad. Dat is het ook wel, maar er valt nog het nodige over te zeggen, qua Ga Niet Voor De Grote Merken en veel vergelijkbaars. Zie ook Voorkeuren nummer 18.
Mineraliteit… Ik heb zo m’n ideeën. Will follow. …
Over de wijn-chemisterie. Waarbij een soort-van ontdekking van Flavor Networks en Food(chem)DB’s ja meervoud, fun is om verder te onderzoeken. Niet al te eenvoudig navigeerbaar – en met overblijvend uitgebreid data-gepunnik, vrees ik – maar zeer bruikbaar om tot gefundeerde oordelen en wijn/spijsverbeteringen te komen.
En natuurlijk komt er het nodige over microbiologie naar boven, en over ziektes en wat daar natuurlijk/chemisch/fysiologisch tegen te doen is – UV-C, chitine, et al. Plus een⁽⁺⁾ dikke link naar voornoemde Mineraliteit!
En daar soort-van tegenover, qua detail- naar abstractie-niveau: Wijnfilosofie! Over Beleving bij het proeven, de plaats van wijn in de cultuur (of, zowat, vice versa) en wijn als enabler en/of metafoor voor het ultieme waar filosofen naar streven. Is wijngenieten objectief te maken (stofjes meten, wegen en electrochemische reacties op de vele diversiteit aan smaakpapillen bepalen) of blijft het au fond subjectief (ieders papillen zijn anders, en de rest van de verwerking al helemaal, zie hieronder), wat zijn de ethische (sic) en belangrijker (sic) nog esthetische aspecten, en

Wat is Genieten Van Wijn (zie hier) fenomenologisch? Vinosofie eindigt altijd in een variant van de discussie over Idealisme versus Materialisme – maar (mede én omdat, het over wijn gaat) har-stikke interessant ook.
Waarbij we er ook rekening mee houden dat Wijn voor sommigen (te +33 zeker), een vorm van Alles is, qua Leven. Ernest Hemingway was right, ook in het algemeen.

Anyway; dat alles (ja alles) komt terug op een eigen pagina. Wat een Fenomeen is het toch!

Als tussendivertissement, over een van mijn favo’s:

[Al ontbreekt zelfs hier het areaal rond Châlons, en over de Andere Vier zullen we het maar niet hebben… Misschien is deze toch beter.]

[Terug naar boven]

Ja ik heb m’n voorkeuren:

Nee, niet in het bijzonder voor specifieke druiven. Afgezien van de u totaal onbekenden die ik hieronder drop…
En proeven en dan ophoesten welke druiven het zijn (en/of welke streek laat staan specifieke maker laat stáán het jaar) lukt bijna niemand altijd consequent, tenzij het om een overdreven-specifiekgemaakte (al te simpele) monocépage gaat terwijl juist blends zo interessant zijn om hun cryptische resultaat; ook de (onderling erkende) absolute-topexperts zitten er regelmatig een heel continent naast. Dus wie het als pass-or-fail test ziet: Succes vriend; pure povery bluff. Hoewel; ‘vergeten’ / oude druiven uit Europa zijn wel spannend(er dan standaardwerk). Oh behalve dan Zweigelt: Da’s een druif ontwikkeld en vernoemd naar een fanatieke nazi dus dat drink ik niet. Zou sowieso (sic) moeten worden verboden want profiteert van een misdadiger tegen de menselijkheid. Oh als het je lukt om een wijn te ‘analyseren’ is dat niet erg of zo hoor, soms zelfs wel aardig om de terroir- en maak-effecten eruit te halen (mits real), maar het maakt op mij gewoon niet zo veel indruk.
Druiven exact denken te benoemen (waarom zou je..? zie #13 hierboven) is bijna (sic weer) net zoiets ergs als, zelden juist maar wel doordemandvallerig, individuele wijnmakers uit de Bourgogne of Bordeaux claimen te (her)kennen of de namen te weten welke de top zouden zijn. Zuivere onzin; de letters van die namen weten (knowing), maakt nog niet dat je weet (understanding) waar je het over hebt. En als een algemeen-erkende topwijn niet mijn stijl is: Pech, dan vind ik er niks van. Zie hieronder bij Grange.
Champagne: Altijd wakker voor. … de (bruts-natures ∨ subtiele noir/meuniers ∨ forgotten four) ∧ geen-fabriekswerk.
Zie uiteraard ook hier en hier en hier.
Wanneer komt er nou ‘es ruime import van Schwartzriesling? Funky in a good way.
In dezelfde categorie: Côteaux Champenois (rouge en blanc), rode Menetou-Salon.
En waar zijn de (al snel fantastische) DOCg Cerasuolo de Vittoria‘s in Nederland? We denken aan COS (zie ook hier) en Valle dell’Acate (als hier) vooral (of deze of deze); zowel ter plekke als thuis geproefd en Top bevonden. En check de Perswijn December 2023. Ja ze komen al tevoorschijn in NL maar mij nog niet uitgebreid, normaal, genoeg…
Bourgogne: Ja zéér graag, vooral de middel-gerijpte, middelzware soorten zonder te duidelijke Brett-hinder; een Petits Monts bijvoorbeeld en bijvoorbeeld.
Idem voor Beaujolais; de steviger soorten maar zonder overdrijven – ja die zijn er plenty. Zó ver weg van de Nouveaux ..!
Outliers als Côtes de Toul, Coiffy, (Muid de) Montsaugeonnais naast de
Catelaans gestyle’de Roussillons (die met Marselan zeker) en de behapbare Sud-Ouest’s.
Savoie, bien sûr; als boven: Die worden een apart langere-termijn diepere-studieobject, verder nog dan deze pagina reeds. (Met Aosta ja, vooral beide ook wegens de genepi’s …!)
De Galiciërs, als het licht kan/mag/moet zijn en goed.
Italianen uit Piemonte, Alto Adige en brede ommelanden, Toscane (her en der; vereist precisiekeuzes..!) en vooral-ZuidOost Sicilië ‘dus’.
Luxemburgers, en Elzassers maar dan alleen de kurkdroge (bone dry).
De betere/beste Canadezen uiteraard, van Vancouver Island en Fraser River via Lillooet naar Okenagan, en onwards langs Niagara (al of niet -on-the-Lake met een diner bij Peller’s) tot in Nova Scotia. En wat er links en rechts nog bij hoort, aan kwaliteit aldaar.
En de Engelsen, daarmee gaat het sky high. Vele zijn veel beter dan men vaak denkt! Een most British Huxelrebe – de rabarber knalt eruit. Dat soort dingen dus…
Ook dit ‘huis’ (zie ook hier) mag er wezen! Is namelijk van een familie van kennissen van ons. Puur natuur maar dan ook echt. Zie hier voor een voorbeeld van de kwaliteit.
Sherry en Port! Oloroso, bijvoorbeeld van de Klassieke (e.a.); en vooral-tawny/gerijpte van de niet-al-te-toeristische en kleinere, non-bulk producenten.
En uiteraard zijn wij vóór uitgelezen wijnarrangementen. Niet zomaar, maar overnagedachte. Zie elders.
Hier past ook een opmerking over ‘alcoholvrije’ “wijnen”. Niet voor ons. Best redelijk veel geproefd, maar slechts één gevonden tot nu toe (sic) die passable was. Kolonne Null No1 Cuvée Blanc inderdaad. De anderen (zie ook hier), en hier en hier… not so much. Wit is funky maar nauwelijks herkenbaar als wijn (en/of juist de restsuikers blijven zeer hinderlijk!), rood is druivensap vermomd als overzoet donkerebessensap, rosé is … Het probleem schijnt toch niet te zitten in de (diverse) methoden van de-alcoholiseren — maar in het samenspel, a.k.a. chemische reactie-evenwichten die de smaken bepalen en waarbij alcohol een onmisbare component blijkt. Geen alcohol, geen appropriate smaakstoffen. Vacuümdestillatie, spinning cone, reverse osmose of uitdampen op matige temperatuur: de evenwichten worden gewoon compleet onevenwichtig ook al zit er nog (max) 0,5% wél in. Niet te redden. Zonde van de druiven, dus.
*Dit kan uiteraard in de loop der tijd wijzigen. Maar vooralsnog gaan wij voor de 8%–15% range met een voorkeur in de 10%–12,5%-hoek die zijn het beste uit te houden. Stand per 1 juli 2024: Nee, ‘t is nog steeds niks, ondermaats ook al is er een héél klein beetje vooruitgang te proeven; het verknalt nog steeds de wijn/spijsbeleving dus helaaspindakaas <dat in de allergie-zone zit voor mij dus…>.
En met de kanttekening dat een en ander tot voor kort onder de 8,5% in de EU geen wijn mocht heten! Zie Bijlage III (“BIJLAGE XIter” p.39) van betreffende Regeling… En als het echt ‘alcoholvrij’ is, dan is het dus ónder de 1% en heette het dus (artikel 10, p.42): Druivenmost. Nu is er door een deugneuzenbraafheidsterreur een wijziging geweest en mag dat plots wél weer ‘wijn’ heten, mits heel duidelijk op het etiket dat het gedealcoholiseerd is en naar mijn mening lijkt het er nog steeds niet naar. Een amechtige poging om aansluiting te vinden bij de Grote Mensen, maar echt afhaken zodra het serieus wordt en aan de kindertafel blijven hangen. Nee, dat ‘Maar ze worden al beter, hoor!’-geneuzel, daar heb ik dus he-le-maal niks aan. Kom pas terug als ze écht goed zijn vóór die tijd wil ik niks proeven!
Overigens de (beste van…) Nieuwe Wereld niet versmadend, maar is gewoon niet waar ik zo direct warm van loop. Geproefd: geen Grange maar de tweede wijn, om maar wat te noemen. En er is zo veel wannabe Europees; zie volgende. De betere/beste uit Chili etc. et al. (Argentinië, Uruguay en jawel Brazilië come to mind; Peru ..??) hebben dat wél begrepen. Maar het blijft kaarsjeszoekwerk voor ‘iets anders dat niet te plat is’ én technisch op-afstand-van-marginaal-OK I’m looking at you Aussies en kiwi’s.
Dus zeker geen fan van Nieuwe Wereld die probeert (sommigen slagen; de meesten falen miserably) iets Frans/Europees na te maken – waarom toch..? Het lijkt China wel. Waarom proberen een Bordeaux?? blend te maken en niet een op-en-top expressie van het lokale terroir (-in-de-breedste-zin)? Ja, de meesten doen dat, door een bak zoete stroop te maken maar da’s gewoon kwalitatief slecht en dus zonde van de druiven. Een heel knap nageschilderde Mona Lisa of Nachtwacht, of Mondrian (sic) / One Number 31: Zucht; wat wil je bewijzen ..‽ Dat je geen zelfstandigheid aankan? Niemand is zo minder als degenen die het hardst pogen gelijk te zijn.
Dit geldt dus ook voor alles-USA! USA! – in de meeste gevallen zowat Vitis Labrusca; wel origineel maar waarom dan ~ Vinifera geplant? Wijnen van L., in Antoinette-, Catawba-, Cayuga-, Concord- of Niagara-variant (zeker de laatste twee) zijn op zich, mits héél voorzichtig gemaakt, best te pruimen. ~ Riparia (Bacchus en Baco Noir, en zelfs Marechal Foch), ~Rotundifolia, ~ Aestivalis (Norton), ~ Rupestris (Vidal Blanc) en ~ Mustangensis leveren idem potentie. Indien dan toch ~Vinifera: be yourself waarom de extreme kuddegeest? De (aller-, aller-)besten niet te na gesproken maar verder… 269 AVAs waarvan alleen al 139 in Californië – dat zou toch veel bijzonders hebben kunnen opleveren. Dit euvel treft overigens ook enige Canadese makers (41 VQAs of sub-VQAs) maar de overgrote meerderheid zijn gelukkig, bijna nonchalant, toch anders bezig..!
Voormalig Oostblok: OK … zitten goeie tussen maar na hype-cutting is het wel zoeken. Ik kijk liever naar wat zich op de Levant ontwikkelt in de 2^e–3^e generatie; plus in de Magreb-in-enige-opkomst.
En NL ..? Weet niet. De betere ja, maar dan hebben we gelijk de uitzonderingen te pakken. Verreweg de meeste zijn nice try, niet meer. Dat er nog zo veel hybrides nodig zijn, is ook niet voor niks, vrees ik en qua smaak … zijn die nou ook niet uit de eeuwen kruisingspogingen als winnaars naar voren gekomen. Net nu de stokken een béétje leeftijd beginnen te krijgen, zijn al die weer⁺-resistente soorten niet meer nodig en kunnen ‘we’ overschakelen naar ‘traditionele’ soorten..? #misschieneenhistorischestudiewaard vis-à-vis vroeger-eeuwige warmtetijden. En ik blijf zitten met een ‘waarom’-vraag; juist die ja-groep is stevig aan de prijs-kwaliteit en de rest ook maar dan dus anders.
Ik mis daarbij in NL de Belgen, die verdienen volgens mij ook / juist meer aandacht.
Etc. uiteraard allemaal voer voor discussie. Geen one-upmanship graag; wie daar niet boven staat, staat eronder… Discussie is om wijzer te worden, niet om te ‘winnen’ (i.e., verliezen uiteindelijk!).

[Terug naar boven]

De zolder is overigens ook best gevuld, maar dan met de rest (…) van m’n collectie sterke drank die ik ooit opbouwde. Waarvan nu nog slechts zo’n 250 flessen over zijn; vooral de betere cognacs en whiskies. Nog eens op te ruimen. Een aantal zijn veiling-waardig dus dat kost dan weer uit-zoek-tijd en zo … Zucht. Desalniettegenstaande, teach me (about) anything over (craft) vermouths, whiskies, gins, rums, marcs/grappas, cordials (o.a. de echte Curaçao van Senior&Co, en triple secs), koffie, thee et al. ..! Niet bier. Da’s inmiddels wat saai. Tenzij van deze, jawel. Ook niet de 101 of 201 basics, maar de 401+ tot 501+ cursussen. Whiskies: Ook de Japanse, Franse, US non-bourbons, corn-, craft Canadians etc. Zelfstandige-drinkbaarheid is koning, en verfijning is keizer. Koffie: Welke Braziliaanse, Colombiaanse, Panamese of Nicaraguaanse onderscheidt zich? Welke aromawielen zijn er, voor die dingen, en laat eens wat proeven op de subtiliteit van de buitenste ring daarvan… Enne, graag ook info over Barolo Chinato / vermouth (Turijnse, Chambéry, Reus) / Americano en vergelijkbare bitters. En nog een etc., voor bijzonderheden zoals floc de Gascogne – ratafia de Champagne kenden we uiteraard al hoewel nooit genoeg.
We zoeken nog naar mogelijkheden om veel méér cocktails(maken) te kunnen oefenen. Zeker bij/na bestudering (sic) van betreffende Oxford Companion.

Nota bene, proeven is niet veel drinken laat staan zuipen..! Ja, vroeger… toen kon ik wel wat hebben. Overigens nooit over enige grens gegaan, da’s nooit Stoer geweest van wie dan ook en ‘t is niet comme il faut. Tegenwoordig kom ik nog niet aan het (wetenschappelijk-medisch bewezen gezondheidsoptimale! en her en der door medici, in combinatie met een ook overigens gezonde levensstijl, aanbevolen) gemiddelde glaasje rood per dag. Nog niet altijd een resveratrol-maximale Montefalco Sagrantino maar ach daar is zó veel misinformatie over in omloop het is zowat tragikomische fascipersiflage; lees dan liever de echte info. En in de favo champagne zit het natuurlijk ook flink.

Terwijl er nog zo oneindig veel meer over wijn te bespreken is. Niet ad fundum (kleuters) maar ad infinitum. And beyond.
Met mijn voorkeur in (alle-behalve de Dried Fruit-sectie en de Oak-side is ook dangerous…):

[Terug naar boven]
[Terug naar de hoofdpagina]