Wie denkt de wijngebieden van de wereld wel zo’n beetje te kennen, zal wellicht de Oostkust van Canada niet zo op het vizier hebben. Dat zou zonde zijn! Want er worden fantastische wijnen gemaakt, met een heel eigen karakter.
En dan bedoelen we niet alleen in de Verenigde Staten, Ontario of Québec. Maar juist ook in streken waar het klimaat heel aangenaam gematigd is maar die net wat meer buiten de gangbare routes liggen. Nova Scotia bijvoorbeeld. Ja, misschien wist u ongeveer waar dat ligt. Maar wat er daar allemaal aan fraais wordt gemaakt en gebotteld, dat wist u vast nog niet.
Bij deze dan: Benjamin Bridge.
Nog pas in 1999 van start gegaan, en met de eerste wijnen gereed in 2002, is nu sprake van een volwassen wijnbedrijf. Met hulp van de hogere orde van wijn-adviseurs uit Canada en idem uit de Champagne, heeft men nu productie van zo’n 85 hectare met vooral Chardonnay, Pinot Noir en Pinot Meunier (voor de Traditionelles uiteraard) en wat Cab Franc, Sauvignon Blanc en Riesling met nog hier en daar een beetje van de vroeger hier benodigde Seyval, Vidal en L’Acadie in de uitfasering.
Qua weer zit men helemaal in dezelfde categorie als de Champagne, Frankrijk. Met uitzondering dan van 2006: min 26,5° – voor de Gaspereau Valley behoorlijk bijzonder laag – betekende ‘geen oogst’. Maar dat is te boven gekomen. Normaliter heeft men alle voordeel van de Bay of Fundy: het temperende effect van de Warme Golfstroom, die met tweemaal daags (uiteraard) eb en vloed zo’n 160 miljard ton zeewater de baai instuurt, hetgeen tot een gemiddeld debiet van 14+ meter leidt. Dat wordt in Het Kanaal maar eens in de twintig jaar gehaald. Voorwaar een prima warmtepomp. En het brengt ook ‘s zomers zilte mist, en in de herfst en ‘s winters idem maar dan dus juist als warme antivries. Benjamin Bridge ligt op een gunstige slechts vier kilometer van al dit zeegeweld, en pakt er dus alle voordeel van mee. Demping van temperaturen, vocht en zacht zonnescherm, en het hele jaar door een milde koele bries.
Al met al valt er mei tot oktober zo’n 400mm regen, en in november tot april 800mm – meestal als sneeuw maar dat blijkt een prima isolator tegen de toch al niet al te krakende kou. En voor Canadese begrippen valt er ook eigenlijk niet zo veel.
Waar het in juni tot augustus zo’n 24°–27° is, en het lange najaar zo’n 22°–16° (en ‘s nachts nog 12°–6°, niet te koud), kan soms tot midden november worden gewacht met oogsten. Dat geeft de zo belangrijke anthocyanen, fenolen en terpenen ruimschoots de tijd om zich rustig te ontwikkelen. Terwijl de zomerzon te zacht is om het suikergehalte door het plafond te jagen, zoals dat bij vele andere wijnen gebeurt. De stokken staan ook noord-zuid geplant op de meest Zuidelijk geörienteerde hellingen, waardoor nog net wat meer zon kan worden gepakt en de drainage en luchtstromen onbelemmerd door de wijngaarden gaan.
De grond is overigens nog meer apart dan het koele maar rustige klimaat. De lagere wijngaarden staan op oude beddingen van de Gaspereau River met rivier- en gletsjerafzettingen van ‘slechts’ zo’n 10.000 jaar oud, van de laatste ijstijd ja, met toch flink wat diepte in de grond. Dit geeft een gemakkelijke (volledig organisch gecertificeerde) teelt met veel expressie van de grond in de wijn. Vele andere stukken wijngaard liggen vol met steenslag van allerlei soort, van scherp vers gebarsten tot zachte rondgesleten keien, van 3 tot 20cm. Dat verraadt de kwarts, graniet, schalie en basalt die hier door de gletsjers was afgezet. Daaronder zit overigens zand, rode klei en gravel-afzettingen van oeroude riviertjes. Al met al bijzondere grond…
[Benjamin Bridge is gevestigd in Wolfville, net links van het midden]
Geen wonder dus dat Benjamin Bridge zich zo toelegt op de Methode Traditionelles, de sparklings. Dat zijn de wijnen die zich kunnen meten met de cuvées Prestige uit de Champagne. In een blinde test werd door ‘s werelds beste champagne-kenners de Benjamin Bridge Brut Reserve 2004 hoger ingeschaald dan Roederer’s Cristal. Dat krijg je, met door de omstandigheden makkelijk mogelijke organische wijnbouw, een lang rustig groeiseizoen en extreem lage opbrengsten: Waar men in de Champagne zelfs bij de topkwaliteit-producenten nog zo’n zes ton per hectare ophaalt, is voor Benjamin Bridge gemiddeld minder dan een ton de standaard. Alle smaak ten goede van die enkele druiven..!
Wij leveren de volgende wijnen van Benjamin Bridge:
- Tidal Bay; de speciale beschermde appellation die de streek zo goed vangt. ‘Tidal Bay’ wordt door zo’n twaalf wineries gemaakt, en is vaak snel uitverkocht; Canadezen en andere kenners weten dat ze snel moeten zijn [fiche hier]
- Nova 7; de eer van de stand. Deze wordt het icoon van Nova Scotia genoemd, als zo typische lichte off-dry witte met een prikkeltje [fiche hier]
- Riesling; in fraaie expressie – ja de Riesling doet het goed in de wat lichtere stijl, hier [fiche hier]
- Borealis; de ijswijn in grand cru uitvoering; ‘noorderlicht’ ter ere van het klimaat en de nachtelijke pracht
- Brut NV; een sparkling met speciale positie; zowat tussen een Chardonnay-plus-beetje-PN champagne en een top-prosecco met Treviso-bittertje, heel verrassend en verfrissend
- Brut 2012; als toonbeeld van een millésimé
- Rosé; de fijne alleskunner onder de sparklings, zeker geen zoete mousse [fiche hier]
- Brut Reserve 2011; de grootse nieuwe topper (als er nog voorraad is)
