Sporten zou ik meer moeten doen ja. Ooit was dat:
- Wedstrijdzwemmen, o.a. NAntillen-kampioen/zilver/brons op onderdelen maar da’s echt lang geleden,
- Beetje judo, groene band maar toen vertrokken we van Curaçao,
- Zeilen, alles van Sailfish/laser t/m 20- à 24-voeter lukt me (nog) wel solo,
- Paardrijden, vooral in de US of A, en wel niet alleen (want ook elders in de Rockies) maar wel met name in Montana… In de 70s! Met de (klein- en achterklein-)kinderen van de ranchhouders (Bud en Adelle) wat paarden van stal halen en (behalve de ‘officiële’ rondritten met ouders) wat dollen, al of niet gezadeld; niet op Butch maar ook niet op Buttercup. Met een kalf rodeo’en in de corral, zelfs. De episode over het leegeten van een kersenboom (de meeste kersen nog onrijp…) zullen we maar overslaan. Verse berensporen bekijken (hoeveel uur geleden ze er waren, dat werk), een week lang te paard door het achterliggende natuurgebied trekken met opvouwbare gietijzeren oventje en alle etenswaren hoog in de boom hijsen want de volgende ochtend staan de verse berensporen rond de tenten. Dat werk. Wilderness – Bud’s oma was de eerste blanke vrouw die Montana binnenliep!
En nog eens in Zuid-Frankrijk, maar toen sloeg het paard op hol. M’n val-techniek was nog als vanouds goed ook vanaf een maverisk in galop…
Later ook in NL nog wel te paard gezeten hoor, in een manege… Het vallen nog niet verleerd. Maar de lol was er wel van af. - Beetje voetbal, bij Asiento op Curaçao en bij Tonegido maar geen doorslaand-succes-carrière-bij-Barça-in-het-verschiet,
- En heb zelfs nog een keertje een rugby-training meegedaan maar dat was wegens (toemalig…) gebrek aan overgewicht wel aardig maar geen succes,
- Beetje tennis ook, een aantal series stapje-gevorderd lessen,
- Bergklimmen (lange dagen gletscherstampen met 30kg in de rugzak; wel met de ijsbijl tegen bevroren watervalletjes op maar rotsklimmen een stuk minder, bij 4+ houdt het wel op voor mij),
- Atletiek (werpnummers want loopnummers, bah… – wel nationale en internationale wedstrijden meegedaan en medailles gewonnen ook wel),
- Beetje golf – hcp 30, dat idee; heb m’n complete setje nog in de schuur staan (King Cobra II = stijf ijzeren shafts),
- Fietsen, op de race-, maar dan ofwel twee- à driewekelijks korte ritjes (25km) met de rugzak ‘s weekends ff naar m’n ouders, ofwel gelijk Rotterdam-Lunteren of R’dam-Venray in één ruk. Terug dan meestal niet
ontkaterdspierpijnhersteld genoeg om nog zo’n dag te maken. Geen hobby-racefietser dus, en tegenwoordig nauwelijks nog fietsende, - Squash, kort fanatiek; niet op techniek maar op inzet,
- Zo nu en dan ook, na dienst, kleiduiven- en vooral pistool- en zwaar-kaliber-schieten. Bummer, ook dat zal wegens omstandigheden (denk ‘terugslag‘) wel weer óók niet meer mogen…
- Schaatsen (best aardig; 30km+ toeren, dat werk – extra technieklessen gevolgd o.a. van Hilbert van der Duim dus kon uiteindelijk wel een rondje aanhaken bij het peleton trainende beroepsmarathonschaatsers), En dan nu voor de wat recentere, fanatieke(re):
- Skieën – héél véél, work hard play hard in Frankrijk of de US/Canada; in totaal een jaar van m’n leven op ski’s gestaan. Veel over te vertellen, veel Been There Done That uiteraard – en dat wás ooit een piste bij Vail maar die werd later te moeilijk geacht dus die bestaat niet meer; net als Psychopath Gulley bij Breck. Deed meestal 2 dagen over het skieën en afvinken (jaja, auditor avant la profession) van álle pistes van een gebied, ook Trois Vallees! ook alle double black diamond / Zwitsers zwart, en daarna lekker relaxed doen waar ik zin in had, later ook met uitgebreide lunches en diners op z’n Frans. Overigens geen zin meer in off-piste; in m’n eentje gevaarlijk (weet van bergklimmen nog wel lawinegevaar uit lariksen en sneeuwprofielen te prikken en zo maar toch) en waarom zou ik/jij want als je aan de pistes niet genoeg hebt, ben je kennelijk niet goed genoeg of zo, en je zit tegenwoordig al snel in een natuurgebied en da’s niet comme il faut – terwijl het juist de jongere generaties zijn voor wie we de aarde moeten redden nou laat die nou net lak blijken te hebben aan beschermde gebieden ..? ‘Boarden: Weleens geprobeerd net als monoskieën maar kan niet tegen twee-voeten-vast; claustrofobie/self-control afwijkinkje dat werd niks. En al die boarders die denken dat ze het zo goed kunnen: Wat een slap gedoe, als je wedstrijden ziet: beetje wat hobbeltjes en kunstmatige (NB) hindernissen nemen en dan oh wat een mooie stijl (volgens de jury); je ziet er de heel steile zéér korte leercurve aan af ja; bread and circuses. #blijfmaarlekkeropdatlageniveauhangen als je niet echt geïnteresseerd bent om de moeite te doen om iets eens te Leren. Geen bump lover, eerder GS/SuperG. Maar wel met beresterke conditie dan gaan juist de lastigste skies vanzelf (nou ja, wel bijhouden anders gaan ze er vandoor!), zonder conditie is He-le-maal Niks;
- Hardlopen – Hey toch wel, later…, niet zo hard, wel een rits halve en 4 hele marathons: Rotterdam/Londen/NY/Boston – onder de 4 uur geëindigd! (uhm, met 35 seconden marge nog wel…) Wat toen min of meer een bucketlist/levensdoel was, bereikt, dus de motivatie was er daarna niet echt meer. Maar de laatste jaren komt het er te weinig van;
- En dus curling, hoewel niet actief eerder cultuurstimulerend. Ook weer niet te amateuristisch hoor, wel gewoon de juiste moves doen geen watered-down toeristenvarianten… En op de baan uiteraard direct fanatiek.
[Even een tussendoor-updateruimte; onderin verder]
Update1, 2020: Inmiddels ben ik met intervallen weer begonnen met lopen; voorzichtig wegens gewicht, leeftijd & gewrichten… maar 2 maal per week een kilometer of 10 (and counting) scheelt toch alweer. Target: Over twee jaar halve marathons, uiteindelijk eens per twee à vier weken een halve. Dat is niet te veel gevraagd, is mijn ervaring.
Update2, 2023: Deze lente (sic) en zomer was het Te Warm; lopen boven de 15° is fysiek ongezond. Dus doen we het even niet. We pakken inmiddels het derde jaar dat dit statement geldt.
Update3: Zomer 2023 stond in het teken van een hele berg rariteiten afgesloten met plaatsing van een CRT-D dus voorlopig even bezien hoe we weer op peil komen en daarna … Hardlopen (al is het maar om conditie op te bouwen voor) en skieën, jawel dé twee waarin ik überhaupt nog was/ben geïnteresseerd, zijn er categorisch niet meer bij. De tweede niet doordat de eerste de enige manier is om voldoende conditie op te bouwen voor de stijl van opereren op de piste die me nog interesseert. Kalm aan doen is een sneue ramp; qua gevoel achter een rollator de berg af (geen hyperbool) zal toch niemand leuk kunnen vinden. Plus het risico op serieus crashen is te groot.
Nee, kom me niet aan met dat geneuzel dat wandelen ook heus een goede conditie opbouwt; dat slaat he-le-maal nergens op – iemand die de vierdaagse uitloopt, haalt echt geen halve marathon op een béétje tempo; fat chance.
Dit is wel een ernstig punt. Uitputtende sporten mogen niet meer (evenals sporten met risico op contact maar ach) – wat blijft er dan over, als de andere slappe hap zijn..? Ook als val-expert (zie boven) zal paardrijden er wel niet meer bij zijn, zelfs. En golf – dat was in de ultra(lange) wachtkamer gezet wegens Tijd; een rondje is 18 holes niet warmdraaien met 9 en dan kost het als werkend mens gewoonweg té veel tijd (want ook nog getrouwd en wie dan in golf wegvlucht, kan beter scheiden). Nee, het is nog niet te verantwoorden om het werkmatig te doen. Qua andere sporten van boven: Zwemmen zie wandelen. Zeilen idem plus €€€ plus te lage inspanning (tenzij zó fana dat het alle tijd en € kost). Paardrijden: Valrisico, €€€ dus Nee. Voetbal Nee, tennis Nee, bergklimmen Nee (ook al wegens -zie golf- hierboven), atletiek Nee niet als bejaarde, squash doei, schieten doei plus te lage inspanning, schaatsen is te link. Wat blijft er over? Nul. En andere sporten? Te beginnen in Veteranen Oudste Categorie ..??
We’ll see hoe de hartfysio/revalidatie gaat lopen. Veel van de voorheen standaard ochtendroutine was nu-vooralsnog-gevaarlijke rek- en strekoefeningen vooral van de armen, schouders zonder knie en teen, maar wel met toegevoegd 1kg/2kg-dumbells en soms expander en/of sit-ups (easy op hoog tempo-aantal-afstand in diverse varianten) et al., dus dat wordt sowieso wat. En push-ups heb ik nooit gekund ..! Nee ook niet in m’n atletiek-days toen werpnummers helemaal mijn ding waren, zie boven. Dus dat wordt ook wat… En ik ga natuurlijk geen sporten ‘oppakken’ om maar wat te doen. Zie ook The story, item 95 (kan zijn veranderd door updatejes; het gedoe met Arbo).
Ah, surprise; update3++, hardlopen is niet categorisch er niet meer bij. Kan wel even duren, wegens verlangzaamde opbouw, maar op ‘over twee jaar halve marathons lopen, wordt niet negatief gedaan. En moet zeggen; uurtje fysio is bepaald niet uitputtend – en voelt voldoende goed om a. geen spierpijn te hebben; b. de volgende dag/dagen wel zo nu en dan t/m regelmatig de bekende gewenste ‘zenuwen’* te voelen van te weinig inspanning. HekjeHoopvol. Ongeacht het voorzienbaar veel langere opbouwtraject… Depressief gevoel
* niet de nervositeit in het hoofd om enige reden maar het fysieke gevoel ‘iets’ te willen qua meer-dan-wandelen.
OK… Nu de fysio is afgelopen en we het nieuwe jaar 2024 ingaan; uit de fysio neem ik mee: Oefeningen met 3kg-dumbbells, en een hardloopschema gericht op Mei 5-10km, najaar 10+, 1 à 1½ à 2 jaar Halve Marathon te halen, with godspeed. Phew! Reeds een kilo of 5 kwijtzijnde zonder echte moeite (inname(kwaliteit) of zware training), zal er nog wat afgaan/moeten maar als het zo gaat, gaat het goed… En de energie komt terug; reeds verder dan het peil vóór de zomer (bij toen, min of meer volledige, non-training anyway…) én ik merk weer de activiteitszin tussen sport-dagen door. Dikke upbeat FTW!
Dikke downbeats; halverwege 2024 net zowat een jaar+ met andere gezondheid in de familie (ernstig zwaar) geknoei gehad, en die fysio: nog nul. #afgeschreven #wellichtviadeverzekeringeensproberen
Passief sporten doe ik nog wel eens, niet meer zo intensief als vroeger. Maar ken dus nog wel de spelregels van cricket, ‘football’, baseball, darts, snooker et al. En curling.
