Blog

Laatst verscheen een artikel dat enkele ‘misvattingen’ (quod non) over metaforen poogde te ‘corrigeren’ (quod non). Het betrof de vermeende oorsprong van de uitdrukkingen:
1. It ain’t over till the fat lady sings;
2. Par;
3. Scratch;
4. Op zijn elfendertigst.

Om punt 4 te maken (ongebruikelijk om zo uitgebreid letterlijk maar zonder bronvermelding te citeren van https://onzetaal.nl/taaladvies/op-zn-elfendertigst), worden de overige drie oorsprongen dermate verhaspeld – ik druk me voorzichtig uit – dat het wel een persiflage lijkt.
En waarom de metaforen misplaatst zouden zijn of tot verkeerd gebruik leiden, wordt nergens duidelijk. Ongeacht de oorsprong worden ze toch gebruikt zoals eenieder ze begrijpt, dus what’s the problem ..? Alternatieve alliteratie acht de lezende lezersgroep leuker.

The fat lady sings
Zou niet zijn afgeleid van de operawereld, want er zijn opera’s waar de aria van de diva niet als laatste werd/wordt gezongen. Rrright. Terwijl overal en nergens (nou ja, overal; nergens niet) duidelijk wordt dat het wél gaat om opera’s, soms in de letterlijke betekenis (met name Brünhilde wordt genoemd – terecht, als zij als laatste een vierdaagse opera afsluit; it ain’t over till the fat lady sings is dan een prima aanduiding…), soms in de figuurlijke (namelijk de laatste inhoudelijk, qua plot, belangrijke aria). Met een paar bronnetjes (altijd handig):
https://www.theguardian.com/notesandqueries/query/0,5753,-7176,00.html
https://www.theguardian.com/notesandqueries/query/0,5753,-20449,00.html
https://idiomorigins.org/origin/its-not-over-till-the-fat-lady-sings
https://grammarist.com/idiom/it-aint-over-till-the-fat-lady-sings
https://wordhistories.net/2020/12/21/fat-lady-sings
https://www.trouw.nl/nieuws/wie-is-die-fat-lady-eigenlijk~b00fac11
https://en.wikipedia.org/wiki/It_ain’t_over_till_the_fat_lady_sings
https://www.chicagotribune.com/news/ct-xpm-1987-11-22-8703280340-story.html

Dat de uitdrukking eigenlijk “it ain’t over till the fat lady sinks” zou zijn, verwijzend naar een 8-ball bij pool die a. een bijnaam fat lady zou hebben naar de gelijkenis tussen een cijfer 8 en een fat lady (quod non; een fat lady heeft geen taille!) zoals aan de Zuid-Engelse kust een bingomaster ‘two fat ladies’ zou roepen bij bal 88 – uiterst zeldzaam (als in: niet-bestaand), een bingospel met nummers boven de 75..! (het Nederlandse kienen heeft er 90 ja maar wat doet data an de Zuid-Engelse kust..!?); b. als laatste moet worden gepot; tsja dat is leuk bedacht maar lijkt me meer iets voor een karakteriserende verspreking van een sitcomkarakter dat taalkundig niet al te snugger is.
Uit-ge-breid zoeken als zou de 8-ball bij pool ‘fat lady’ worden genoemd, levert nul komma nulnul zoekresultaat! Wél de bijnaam ‘money ball’.

Par
We kunnen het kort houden: https://www.theguardian.com/notesandqueries/query/0,5753,-20449,00.html – nadere toelichting overbodig. Noot: “par for the course” was een gebruikelijke uitdrukking in zakelijk verkeer, eind Jaren ’80 zeker (al), als dooddoener dat ‘het’ (essentieel element, al of niet negatief) er nu eenmaal bij hoort.
Dus dat de term in tegenstelling zou afstammen van ‘professionals’ average result’ is gewoonweg onzin. Later is dat er weleens bijgehaald ja, maar wie leert golfen, leert ook dat dat later erbij gehaald is. En wie een spat luistert, weet ook van beginnend golfer af dat nieuwe banen worden ontworpen voor een bepaalde score. Soms wordt die achteraf aangepast, als te veel professionals (en scratch (zie hierna) spelende amateurs!) met scratch handicap onder de baan komen. Om te voorkomen dat negatieve handicaps nodig zouden zijn.

Scratch
Ook hier kunnen we weer simpel toe met een verwijzing, naar een duidelijke bron; als volgt:
‘Scratch’ has been used since the 18th century as a sporting term for a boundary or starting point which was scratched on the ground. The first such scratch was the crease which is a boundary line for batsmen in cricket.
John Nyren’s Young Cricketer’s Tutor, 1833 records this line from a 1778 work by Cotton:
“Ye strikers… Stand firm to your scratch, let your bat be upright.”
It is the world of boxing that has given us the concept of ‘starting from scratch’. The scratched line there specified the positions of boxers who faced each other at the beginning of a bout. This is also the source of ‘up to scratch’, i.e. meet the required standard, as pugilists would have had to do when offering themselves for a match.
Scratch later came to be used as the name of any starting point for a race. The term came to be used in ‘handicap’ races where weaker entrants were given a head start. For example, in cycling those who were given no advantage had the handicap of ‘starting from scratch’, while others started ahead of the line. Other sports, notably golf, have taken up the figurative use of scratch as the term for ‘with no advantage – starting from nothing’.
This use of scratch derives from a line or mark drawn or scratched into the ground to indicate a boundary or starting-point in sports, especially cricket and boxing. That meaning of scratch goes back to the late 18th century. From there it came to apply specifically to the starting point, in a handicap, of a competitor who received no odds: “Mr. Tom Sabin, of the Coventry Bicycle Club, has won, during last week, three races from scratch.” (Bicycle Journal, August 18, 1878).
It was later applied figuratively with the meaning “from nothing”, and it was used thus by James Joyce in Ulysses (1922): “A poor foreign immigrant who started scratch as a stowaway and is now trying to turn an honest penny.” Thereafter it was taking up in cooking once boxed mixes and prepared foods became widely available. Today it is a badge of honor to be able to say one made a culinary delight from scratch.
Q: Why does cooking something “from scratch” mean making it from the most basic ingredients?
A: To bake a cake “from scratch,” as you say, means to make it without using a prepared mixture of ingredients.
You’re probably puzzled by the usage because it originated not in cooking, but in the sporting world. Here’s the story.
The noun “scratch” has had several different meanings in sports terminology, according to the Oxford English Dictionary.
The oldest, dating back to the 18th century, was “a line or mark drawn as an indication of a boundary or starting-point.”
In boxing, for example, “scratch” was “the line drawn across the ring, to which boxers are brought for an encounter.”
That’s where we get phrases like “to come up to (the) scratch,” and “to toe the scratch.” A fighter who “comes up to scratch” is ready and able to box.
But another meaning of “scratch,” the OED says, is “the starting-point in a handicap of a competitor who receives no odds,” a usage first recorded in 1867.
– overig commentaar overbodig, dunkt me. De later toegevoegde betekenis kan (dus) niet de oorspronkelijke zijn.

Zoek voor vergelijkbare nee uitgebreidere toelichtingen met dezelfde uitkomsten ook nog even de (dé) Merriam-Webster en de Merriam-Webster Word History waarin het genoemde golf pas ergens aan het eind een rolletje gaat spelen.
Idem op de wikitionary

Elfendertigst
Interessant, om van Onze Taal (sic; aanzienlijk deel van het Misplaatste-stukje is een letterlijk citaat van hun site) te lezen dat het om een weefkam ging met 41 (elf en dertig) gangen. Niet om elf steden en dertig grietenijen die overlegden.
Want de grietenijen bestonden nog niet – officieel. Alsof de betreffende dorpen per decreet uit de grond oprezen; niet erg Fries, om decreten zó voor zoete koek te slikken. En overleggen – het ging om stemmen over wetgeving, waarbij alle elf steden en dertig dorpen (sic) één voor één goedkeuring moesten geven; was er één bezwaar halverwege of aan het eind, dan moest de gewijzigde tekst weer helemaal van voor af aan stad voor stad en dorp voor dorp worden goedgekeurd. Waarbij het maar de vraag was of een amendement niet alweer door een dorp dat eerder goedkeuring gaf, nu werd afgewezen. Etc. Dat is errug langzaam…
En ook Onze Taal heeft nul verklaring waarom het niet tieneneenendertigst is, of zesenvijfendertigst, of twintigeneenentwintigst. Slechts één bron voor een ‘verkeerde’ etymologie … je zou haast denken dat andere bronnen niet zijn gezocht ..? Of was voor de Friezen en anderen allang duidelijk dat iets eenenveertigs makkelijk te verwijzen was naar … iets dat al in elf en dertig was gesplitst ..?

Concluderend
Er is geen sprake van misplaatsing, noch van eventueel in het maatschappelijk verkeer verkeerde etymologie noch van verkeerd gebruik door verkeerde etymologie (quod non). Maar wel van driekwart verzonnen etymologie die de niet-verkeerde etymologie zou moeten vervangen – zonder enige opgaaf van reden.
Zullen we het gewoon bij a. de juiste etymologieën, b. de onveranderde toepassingen houden?

[Cyprus, 2006]

Either defence or defense, no-one can make out which of those.
About your LoD.

Certainly not the 3LoD kind; that idea has finally been shredded — unfit for recycling, nuclear waste (damages the brain if one would ever have believed in it).
But the real kind, that stand between a threat and a vulnerability. ‘a’ twice either singular or plural. Like e.g., real information security connoisseurs would know them, excluding the fakers (‘cyber’everywhere type).
Where any additional layer will catch the errors, omissions and imperfections of the previous control / layer. Like you will have implemented in your infosecurity stack of solutions and controls. You know, this type:

How better be safe than sorry can one be ..!
Now, here’s the kicker: Any of these controls fails, the whole thing falls to pieces.

Which is perfectly like your information security is structured.
But … I can hear you think: “Indeed the picture is Stupid! The locks should interlink! And they should be of different types!” Yeah, like:

… Which has the very same problem!
Now, for ten points explain how you still think you got your infosec house in order. For another ten points, we would very much like to hear how you’d actually implement ISO2700x, COBIT even, or NIST CSF, or ISF, or … the whole range …, without making the above mistakes please?

[Edited to add: That’s how you do it: …?? Looks more like Compliance, making any use hopeless…]

[Voor een eerdere Engelse versie van deze post zie hier – maar het issue is nog steeds actueel, blijkt]

De meesten van u zullen het wel hebben meegekregen; het resultaat van een groot onderzoek van MIT^[1] over beslissingen die een Moral Machine zou moeten nemen om aan te sluiten bij wat wij mensen moreel handelen vinden. Nou ja, het ging eigenlijk alleen over een klein, bekend onderdeeltje van moreel redeneren, het trolley problem. Waarin de keuze moet worden gemaakt om een of meerdere mensen om te brengen, om een of (nog-)meerdere anderen te redden. Een besluit is verplicht, nietsdoen is een keuze voor een van beide alternatieven.

Uit het onderzoek kwam van alles naar voren – dat er over de wereld gezien culturele verschillen zijn in de statistisch ‘ideale’ keuzes. Dat het nogal uitmaakt wat er precies aan binaire alternatieven voorhanden is. Dat het uitmaakt wie je het vraagt; ja man/vrouw, jong/oud dat geeft allerlei verschillende maar moeilijk voorspelbare antwoorden. Dat was nog enigszins voorspelbaar. En dat de resultaten desondanks een zware bias hebben doordat de deelnemerspopulatie stevig leunde naar man, hoger opgeleid, welvarend en dus waarschijnlijk meer cosmopolitisch (en dus mogelijk minder religieus), en sowieso deelnemend, dat wordt wel vermeld maar de impact op de resultaten niet (voldoende). Waarmee we dus niet weten of de resultaten bij voldoende bias-correctie wellicht grijs middelmatig vlees noch vis zouden zijn.

Dat het onderzoek beperkt was (is) tot het trolley problem, maakt de resultaten nou ook niet bepaald geschikt voor praktijkgebruik bij bijvoorbeeld zelfrijdende auto’s. Dat is overigens een tautologie; auto als afgeleide van auto-mobiel vertaalt toch naar zelf (voort)bewegend of hoe was het ook alweer. Die Auto’s zullen heus in veel situaties terechtkomen waar wel meer dan twee alternatieve wegen voorwaarts zijn. Dat er wordt geleerd van de praktijk, is niet noodzakelijkerwijs een oplossing, of beter. Neem het geval van de overstekende voetganger met fiets aan de hand – de Auto herkende dit te laat (als obstakel) om nog rustig te kunnen remmen. Exit voetganger, want de Auto had geleerd om vooral niet te gemakkelijk tot remmen te beslissen omdat bumperklevers al zo vaak schade gaven aan de achterbumper; dan maar liever gewaagd om door te rijden tot het echt niet anders kan oftewel het te laat is voor een noodstop. Verkeersdeelnemers die hun leven liever belangrijker zien dan economische argumenten: Het moet niet gekker worden!
Dat was eigenlijk al duidelijk toen bleek dat Auto’s veel defensiever reden dan mensen; er was kennelijk nogal wat te processen aan informatie en better be safe than sorry – voor de Auto’s … Hetgeen overigens de ruimte schiep (schept?) voor fervente automobilisten om dan nog veel meer plezier te beleven aan hun hobby, maar dat terzijde^[2].

En er was nog een aspect, dat verder niet aan bod kwam: Het onderzoek vroeg naar de reacties van het (Kahneman’se^[3]) System II. U weet wel, het cognitieve, denkende maar vooral ook langzame deel van uw hersenactiviteit waar morele en ethische overwegingen worden geprocesst. Dit blijkt alleen al uit de koppeling met taalverwerking in de beschrijving aan de input-zijde en in de (weergave en selectie) van de keuze aan de output-zijde. En alle tijd werd gegeven voor bewuste oftewel System II overwegingen. Vooral het laatste is hinderlijk als het aankomt op praktische-toepasbaarheid.

Want net als in de menselijke praktijk zullen in Auto’s alleen System I systemen voldoende snel zijn om tijdig morele beslissingen te kunnen nemen én dan hopelijk juist te kunnen ingrijpen. Willen de resultaten van Machine Learning (of wellicht in een veel verdere toekomst (sic) zelfs van AI-systemen …) enig nut hebben, dan zullen ze daartoe moeten worden gereduceerd.

En wat moet er dan aan rules worden ingebouwd? Nou ja, wat in het MIT-onderzoek aan mensen werd gevraagd. Of … zou het niet beter zijn als het onderzoek had getest hoe mensen reageren? Maar hoe dan!? want ook als er een prachtige VR-omgeving zou worden gebruikt, zou een ongeloof, hoe licht ook, de werkelijkheidswaarde van de proefopstelling reduceren. Of we krijgen juist ongemak en slechte resultaten door een uncanny valley.
En uiteindelijk is ‘ik raakte in paniek’ een prima excuus. Voor een mens, omdat het O/S in de bovenkamer op tilt ging, al of niet door ongerijmdheden – geldt dat dan niet ook voor een Auto met bugs en software failures …? Hoe zit dat juridisch?
Ja, mensen paniekeren ook, en reageren intuïtief. Maar werden Auto’s nou net niet getraind om System II beslissingen te nemen voor System II- én System I-situaties? Zo niet, dan moet het hele idee dat Auto’s veiliger zijn dan mensen achter het stuur, worden verlaten. En ziedaar, nog een hele tijd zal praktisch en juridisch verplicht, gelden:

IF SystemIPanic() Then
   HandBackControlToCluelessHuman();

Else
   NothingInsurmountable();

Mijn cursief. Want vergeet niet: Als Auto’s in steeds meer standaardsituaties zelfstandig kunnen opereren – en niemand wil niet uiteindelijk naar Level 5 onafhankelijkheid^[4], dan zullen betreffende chauffeurs-voor-noodgevallen steeds meer alleen nog worden ingeroepen voor steeds extremere System I panieksituaties.

Die dus ook tot volledig Level 5, het stuur en andere controls bij de hand moeten hebben, contra de wens van iedere ontwerper. Maar ook: Steeds meer zal pas op het écht allerlaatste moment naar de mens worden overgeschakeld.
Wat er dan gebeurt, is dat de mens juist des te minder in staat is dan nog wat uit te richten. Niet alleen zal het menselijk System I toch trager zijn dan het Auto System I en dus juist als het alsnog nodig is, te traag of in ieder geval te laat blijken. 0,3 seconden voor een reflex, was het niet? Helaas, da’s te lang als de Auto het normaliter in 0,1 seconde kan [exacte cijfer onbekend; schatting van de auteur] maar nu dus niet binnen die tijd meer kan beslissen en ingrijpen.
Belangrijker nog, de mens zal het eigen System I niet hebben getraind op werkelijke System I respons. Want die komt uit ervaring en als de Auto tot nu toe alle rij-werk deed en zo vele niet-zo-extreme noodsituaties oploste, voordat de tot brei-werk teruggetreden mens^[5] een reflex zou hebben kunnen ontwikkelen op basis van what-if. Als dat al zou kunnen; what-if is typisch een System II idee, echte System I reflexen zijn zoveel moeilijker aan te leren.

Waar dat laatste overigens een beetje goed gaat, is in de luchtvaart: Piloten, en ook vliegers^[6], moeten liefst in een simulator nog heel veel uren oefenen juist op noodsituaties, opdat eventueel ingrijpen in noodsituaties dan hopelijk op routine kan worden afgehandeld. Train like you fight, then you’ll fight like you trained. Dat werkt, enigszins; er valt niet op te vertrouwen helaas maar we horen wel eens dat het een keertje goed gaat met zulke getrainde reflexen waar overigens alsdan nog heel, heel veel System II denken bij komt kijken omdat daar nog wel een paar seconden of zelfs minuten voor is. Zo niet, dan is het prompt te laat.
Maar als het gaat om wegverkeer … gaan alle bestuurders, die in zo’n Auto willen rijden omdat ze dan zelf niet meer hoeven rijden ergo geen rijlessen meer willen hoeven nemen en zeker geen échte ervaring willen opdoen, zometeen dan massaal juist wél slipcursussen etc.etc. nemen, vaak herhaald, om current te blijven waar ze geen praktijk meer in doen?
Als dat al alles was… Hoe gaan we zometeen om met verzekeringskwesties; kan men de mens in extremis nog de schuld geven de control niet tijdig en juist te hebben aangenomen als bij voorbaat bekend is dat die mens onvoldoende getraind en ervaren is om die taak uit te voeren en ‘we’ die mens alsnog de weg op lieten gaan? Kan de mens de schuld krijgen als de Auto bij voorbaat te laat de control overgaf? Waar ligt de scheidslijn tussen ‘de mens handelde dus is aansprakelijk, op basis van een kennelijke ethische beslissing waardoor morele aansprakelijkheid volgt’ versus ‘Ik raakte in paniek’..?

Dan is de conclusie:

We moeten bij voorbaat bovenstaande
IF SystemIPanic() Then
   HandBackControlToCluelessHuman();
Else
   NothingInsurmountable();

vervangen door
IF SystemIPanic() Then
   GiveUpAlreadyAsTheHumanWillAlsoBeClueless();
Else
   NothingInsurmountable();

Wat nu …?
Kinderen inzetten ..?
In ieder geval ook nog even dit stuk bestuderen.

Oh ja: Dit geldt natuurlijk net zo voor algo-trading. Go figure de oorzaak van de volgende flash crash. Nota bene, vele handelshuizen hebben al zo veel algo trading rules in actie, dat ze zélf het overzicht al jaren kwijt zijn. En gewoon fingers crossed vertrouwen op harde grenzen van beurzen et al. – zolang de ‘intelligentie’ te laag is om daar Hiding In Plain Sight doorheen te vliegen. May you live in interesting times… een Chinese verwensing.

[1] https://www.nature.com/articles/s41586-018-0637-6
[2] https://maverisk.nl/bring-on-the-future-it-belongs-to-me/
[3] https://www.bol.com/nl/s/?searchtext=kahneman+thinking+fast+and+slow
[4] https://en.wikipedia.org/wiki/Self-driving_car#Levels_of_driving_automation
[5] https://www.engadget.com/2018/05/17/tesla-crash-autopilot-driver-checking-phone/
[6] https://www.eugeneleeslover.com/aviator_slang.html#D

Yes dear reader I’m back. Pinky promise I’ll do better in the near future, qua posting frequency.
A new strand of posts is to start with the first one; this. On Virtue.

As you may notice, this isn’t exactly a new strand. [Those of you who now expected me to continue using that word where ‘thread’ would fit: Bad luck, I don’t tend to do as expected.] Some earlier posts were already on the subject, and may have been precursors since I’m inclined to aim for some consistency and funneling focus.
These were here (please do read nay study), here, here, here, here (and some four before, see there), here, here, here. Those of you who now think I haven’t read a book, let alone on the subject, since, are, as per Oxford, wrong. Per the contrarian I may appear, I’ve read more and even more relevant books (you know, the troves of wisdom missed by non-readers that have to make-do with the virtue equivalent of finding out that one plus one makes two unless a politician tell them otherwise) but hadn’t the time (i.e., zeal) to do more Books By Quote.

That for that.
Now for Galenius: “The materialism of the rich and powerful … who honour … pleasure above virtue, consider of no account those who possess some finer knowledge and can impart it to others … But the respect they give to men of learning corresponds only to their practical need of them. They do not see the particular beauty of each study and they cannot stand intellectuals. Geometry and arithmetic they need only in calculating expenses and in improving their mansions, astronomy and divination only in forecasting whose money they are gong to inherit.”
This from bit-short-of 2000 years ago. Still absolutely accurate. Of course with ‘inheritance’ translated to ‘IPO rip deal’ etc. May we consider that we, again and again, will need new rules against these ‘people’? As society is about trying to let everyone live their lives as little encumbered by others as possible, and inherently flaws are in any model or system and also, the existence of Time through human ingenuity leads to ‘progress’ hence in due time, re-adjustments are necessary. Over and over again.
Now may be one such era-end-cum-era-start. As predicted by the Mayans <link in here with a twist but relevant> and unfortunately playing out over a longer time than our awareness can span.

May we suggest to keep this in mind as one sub-strand/thread of our Virtue discussion? I haven’t seen much lately on the mid-level arena where personal Virtue of the Classical kind [anywhere around the globe; of course the world isn’t flat; it’s round like a pizza!] mixes with sociology of not only the descriptive but also the prescriptive, normative kind. And consider that, now that the world no longer allows for escape to the Wild West anywhere, we’ll have to make do with our neighbours.

Other sub-strand definitions may follow.
Cheers; leaving you with:

[The sort of countermeasures I built when young. Own build, own analog pic…]

Just when you thought that this would be some DARPAtoTLAneverdisclosed true solution, suddenly it’s out in the open: here.
Indeed, auto-debug it is. Good’ness, questionable is. But that can now improve rapidly to the benefit of all. The link to abuse at functional levels, unresolved.

And, for your viewing pleasure:

[Is that pole a bug or a feature ..? L. Mies van der Rohe at Barça, obviously]

Hoe komt het toch dat veel artikelen over leiderschap “in c-tijd” nog steeds gaan over “aansturen”..?

Ten eerste gaan veel van die stukjes niet over leiderschap maar over management, van het foute soort. OMG wat moet ik nu meiner Totalen Submicromanagement niet meer kan gebruiken!? Ik kan toch niet zomaar iedereen pas over een paar maanden op resultaat beoordelen!?

Hoezo niet?

Ja maar daar betaal ik ze niet voor, zeg!

Hoezo niet?

Stel je voor dat ze een week lanterfanten en dan in een uur iets briljants produceren, dan zijn ze de hele tijd op mijn [sic; ???] kosten aan het luieren!

Ja? Wat is jouw werkgever [sic] daar minder om dan, ten opzichte van nu, met continu toezicht, daardoor tegenvallende creativiteit en productiviteit, daardoor mindere klanttevredenheid en dus minder opbrengst?

Ja maar als mijn medewerkers het zelf allemaal wel kunnen, wat moet ik dan?

Aha… Maar da’s een andere vraag. Met vele mogelijke antwoorden.
Zo zijn er positieve antwoorden.

• Verander, en wordt Leider. Lees de boekjes er maar op na hoe dat moet. En voor degenen met alsdan enig inzicht: Inderdaad, leiderschap uit een boekje is geen leiderschap… Wie het niet heeft, zal het niet (binnen een decennium) kunnen ontwikkelen;
• Vertrek. Dat kan voor allen de beste oplossing zijn! Voor de achterblijvende organisatie een rem op … alles wat voor een organisatie positief is, minder;

Of minder positieve.

• Blijf pogen te micromanagen en help de afdeling curatele in.
• Blijf pogen te micromanagen en jaag iedereen die nog wát wil en/of kan, weg en blijf met degenen zitten die niet weg kunnen of het nog net uithouden – lekker productief.

Zo is er nog wel meer te bedenken.
Een belangrijke component van wat er misgaat, is nogal Dunning-Kruger gerelateerd. Met name via de weg van de Stoere Taal. Over “aansturen” enzo.

“Aansturen”, hoe krom ook [want wie stuurt er dan uit, wie stuurt er af, wie stuurt er dan los van?], klinkt natuurlijk lekker. Maar is in de moderne tijd (i.e., sinds pak ‘m beet de laatste drie, vier decennia) niet aan de orde. Sturen kan nog wel, maar dat doe je niet op de microseconde. En al helemaal niet op de achteruitkijkspiegel. [Tenzij je achteruit rijdt … heee, ga je wel vooruit dan nu ..?]

Intermezzo: Aha, dus dáár is een dashboard goed voor! Zien hoe de zaken erbij staan, en op basis daarvan maar hopelijk niet daarvan alleen!! te sturen. Zolang het, uiterst voorzichtig ingeschat, gros van de managers niet kan uitleggen waar het stuur zit waarmee ze zouden sturen (quod non), hebben ze helemaal niets aan een dashboard, of het is om te zien dat het totaal misgaat.

En wie rijdt er in de auto met de blik alleen op het dashboard: hoe goed dat ook is; hoe extreem Key de PI’s ook zijn en/of hoe compleet (?) alle PI’s in beeld worden gebracht (chaos, hè?), iedereen wordt geacht door de voorruit te kijken, en door de zijruiten én in de achteruitkijkspiegels (meestens: pleonasme), om ook maar stapvoets vooruit te kunnen komen. Om welke reden zou dat in organisatieland anders zijn? En denk eens aan al die hippe snel vooruitkomende ouderen én jongeren met hun elektrische fietsen: hoeveel dashboard hebben die nodig, om door rood te rijden ..?

Dus… zo nu en dan een blik op het dashboard leert hoe hard je gaat. Omdat we dat zo slecht kunnen inschatten als we aan andere dingen aandacht geven en er dus trajectcontroles nodig zijn om ons te dwingen continu (??) op die ene meter te letten en slechts zo heel nu en dan op wat andere. De meeste dingen op een dashboard zijn alarms, niet meters die nodig zouden zijn om continu te sturen.

Dus…, wat is er nodig om te ‘sturen’?
Het inregelen van datgene wat nodig is om vooruit te komen. Dus vrijwel alles anders dan sturen zetten we op cruise control. [Pro tip: Dat scheelt ook weer gemakkelijk 10-20% [jawel!] energie.] En dan gaan we voor het sturen weer lekker naar buiten kijken, hoe de wereld om ons heen en verder weg als dat kan, eruit ziet waaronder hoe de andere verkeersdeelnemers zich gedragen. Wie dat laatste ook weg wil automatiseren (level 5), … mag nog even wachten. En wie dat als manager wil; een tooltje hebben om de afdeling te be’sturen’ [laten we het netjes houden en niet over “besturen” laat staan “governance” beginnen…], die verklaart zichzelf werkloos.
En dan het echte stuur weten, én de blik naar buiten dus. Want dat beide is makkelijker gezegd dan gedaan. Want ook zo’n puntje van je hebt het of het zal heel wat tijd kosten om het te leren…

Anyway:

[Westpunt remote office spot (pre-2000 !)]

As an intermission: Would you know which is which, of the above/below …?
And then, there’s continental differences …

[Since it’s today’s date, I thought to flip it and not be original just for one day… nevertheless, the day deserves some sillyness in particular in current circumstances.]

First up, the Elk:

Servus Canadensis, the wapiti indeed. Next up, the Elk:

know as such in Eurasia including those tinny pebbles off the coast called the British Isles. Looks suspiciously like the Alces Alces that is the Canadian (oh well, and US, yes, whiners) Moose, doesn’t it?
Because it is…! But you moose’ent confuse the two with each other nor with the reindeer a.k.a. caribou:

Rangifer Tarandus, since this one’s for Saami and Santa.

Are you feeling elky now ..? Or move to the Caribouan; you’ll never have problems with the above there … Oh deer we’re in seriousness-trouble here…

Just a question: Would anyone have a clue, or link – not the same thing Wink –, whether and how machine learning has been applied to provide a ‘solution’ or counter-example to the smoothness of 3D Navier-Stokes equations ..? As here, and here (and onward!) in particular.

Or …
Given the pattern of extreme sensitivity of starting parameters for the ‘outcome’ predictions of ‘full’ Navier-Stokes equations (for the moment abstracting away from this…), does this somehow mean that the ‘unpredictability’ of convergence of neural networks, is a neural network to be trained and started off with some random weight seeding maybe just a somewhat^{to a degree yet to be established on the range of 0-1 or 1-∞}-simplified N-S equation ..? #askingforafriend of course.
The methodological congruities are just too beautiful to miss, and just think about how the ‘solution’ or heuristics achievements throughout the decades, might translate!

Just out of interest. In return:

[The clearness of the cuts helps, contrastingly; Strasbourg off some side street]

Since the Internet exploded by the massive amount of requests sent to me [maybe not so much or ‘zero’ counts as such] herewith, in instalments, just some loose ends, parts, of Carl von Clausewitz’ Vom Kriege…
This time, a somewhat longer section but an important one for all in business, or in the business of organisation organisation; hence presented in parallel columns [pending cooperation of the browser et al.] yes it’s quite a longread but there will be a picture at the end when you get through all this:

[Tourism turned into war ..? Barça of course]

Some loose ends, today, since it’s my Special day.
Noticed that tweets like this and this actually align with what was predicted but only now, thirty (yes) years later, seems to get off the ground ..? Where the predictions / guidelines from fourty (yes) years ago, seem to have worked in reverse.

Society’s not doing well…

Is it just me or is it, when (re)reading the above fourties-linked, that one feels sad that things haven’t turned out as they could have ..? For one thing, the developments from the Sixties were stopped in the Seventies, undone in the Eighties and Nineties plus a bit, then the little that remained of the memory, undone in the Naughties and certainly the decade that now closed. The only hope we have, is that this was the last roar of the dying lion of the Second Wave (thirties-linked), and for new generations to re-find he lost art of improving society. But what a totalitarian wave of structures to overcome! What a set-back from where we (?) were in the Sixties… Then, not without violence. Hopefully, now otherwise — but we learn from history … many things, among which: Freedom isn’t given/received, it’s pried from the dead hands of the oppressors – not!: the dead hands are from the common folk who went along out of apathy, the Leaders (not, but the string-pullers behind the scenes). Those that try to remain anonymous for a reason, and will denounce any personal accountability and will try to portray themselves as powerless and caught by the machinery – without merit.

Some more quote’lets from the Fourties-linked masterpiece

“I remember … I made many moves almost intuitively. But when I was asked to explain what I had done and why, I had to come up with reasons. Reasons that were not present at the time. What I did at the time, I did because that was the thing to do’; it was the best thing to do, or it was the only thing to do. However, when pressed for reasons I had to start considering an intellectual scaffolding for my past actions – really, rationalizations. I can remember the ‘reasons’ being so convincing even to myself that I thought, ‘Why, of course, I did it for those reasons – I should have known that that was why I did it.” (pp.169-170) — How’zat, from someone who had a full life of making societal change, compared to the armchair produce-nothing-of-value’s that came up with some triangle …? What bereft-of-contribution-to-society leeches [still believing the blood letting that they do, is helpful ..??] still value their analyses over emergent wisdom ..? Never (really) worked a day of their lives, or a life of many decades on the barricades and in the boardrooms ..?
“The lesson here is that a major job of the organizer is to instantly develop the rationale for actions which have taken place by accident or impulsive anger. Lacking the rationale, the action becomes inexplicable to its participants and rapidly disintegrates into defeat.” (p.164) — The same, really. As if there already was a rationale (and if one studies the cases towards the previous quotes, one sees: also the motivation may be slim to none…) before the action was pulled off. With the Opportunity partially created, not fully found, by the way (or very much not so).
“The organizer must know and be sensitive to the shadows that surround him during his first days in the community. One of the shadows is that it is just about impossible for people to fully understand – much less adhere to – a totally new idea. The fear of change is, …, one of our deepest fears, and a new idea must be at least couched in the language of past ideas; often it must be, at first, diluted with the vestiges of the past.” (p.105) How is this not just a change management advice ..? And a very, very helpful one at that!
“He accepts the late Justice Learned Hand’s statement that ‘the mark of a free man is that ever-gnawing inner uncertainty as to whether or not he is right’.” (p.11) ‘And so on, and so forth’.
Yes there’s a straight 27 other poignant quotes I could give, but will stop here.

[Edited to add way before this post going live: This, and this — in Dutch, in the most wide-read newspaper usually focusing on raw sports not on anything near elitist debate…]

Not without giving you:

[The power from below, is more to be feared and less possible to counter…; Baltimore]