Gruet’s Cuvée Arbane …

The Gruet Cuvée Arbane … 100% Arbane yes.
Something Else entirely!

With a fresh and quite light, lemon-white colour through which a very fine and persistent mousse. Then, on the nose, one gets a first whiff of floral notes; jasmine, elderberry, rose – followed by zingy but ripe lemon. When allowed to mellow in the glass (or a day in the bottle), the lemon slowly brings along some grapefruit, pineapple and (dry white) melon. All within measure, refined, nowhere too in-your-face’y.
The mouthfeel is brilliant with the mousse playing its role to keep the very well balanced aspects all quite light. The dosage is hardly noticeable – from the taste of it, one would estimate 2g. max, and notes of soft white peach, light albedo, with a very long finish on the thyme/mint/dill spectrum with the albedo bitters lingering on.
Would work miraculously with e.g., flounder with serious sauce and herbs, swordfish with almond crusting, maybe tuna or mackerel, or white meat.

Saw a score somewhere of 91/100, but that’s too low.
Buxeuil doesn’t have any Arbane of its own (in production), but with this Gruet wine, it has a flagship.
Arbane being at only 0,018% (yes, percent) of Champagne’s acreage, this cuvée highlights the ‘need’ (want!) for quite an extension of that.

Nieuw! Champagne – Update 2024


Wat dacht u? Natúúrlijk spotten we en passant de trends in de champagne voor u, als we er toch zijn (waren)…
Updates Januari 2024…:

  1. Houtrijping (sowieso, afgezien van onderstaande solera of acacia),
  2. Flessen met een afgeronde bodem – niet zielloos maar gewoon – waarschijnlijk voor gewichtsbesparing door dunner glas te kunnen gebruiken; “goed voor het milieu” en goedkoper…
  3. Een trend naar het gebruik van natuurkurk voor de opleg, zodat een wat oxidatievere stijl ontstaat waar enige mode in zit. Reken er dus op dat smaken van cacao, koffie en tabak ook in uw volgende vintage kunnen zitten. Dat is interessant! Dan is er zoveel meer te proeven… Afgezien van ook de tegengestelde tendens, in de eenvoudiger cuvées, naar juist wat reductiever, lichter werk, overigens. Hetgeen wij aanbevelen mits, juist ook, mooi, gerijpt zodat de diversiteit in het subtiele wel aanwezig blijft.
  4. En, interessant voor een apart stukje eens onder de verzamelpagina, rosé de saignée; de uniciteit van de meng-rosées die nergens ter wereld mogen maar in de Champagne lekker wel, dus loslatend. Soms zelfs naast elkaar van één huis. #nazoekenwaaromdezetrend
  5. Héél veel Ratafia en Côteaux Champenois. Zal wel door opbrengst- en productiebeperkingen in combi met afzetbewegingen zijn.
     
    Naast de Juli 2023-gesignaleerde nieuwigheden:
  6. Solera. Het oversteken van nieuwe wijn voor de aanvulling van oudere jaargangen, of andersom. Om meer smaakdiepte te krijgen. Ja ook in de Champagne dus in opkomst; de platte NV-moet-binnen-twee-jaar-op-en-je-proeft-wat-je-proeft-en-basta-straightforward-smaak wordt dus aangevuld met betere wijnen;
  7. Rijping op acaciahout. Elders nog steeds veel, vaak veel, te lang, op Frans (Limousin van tussen de limousines – als hier niet hier), Amerikaans (vanillebom door grote open porieën), Sloveens (slow-veens dus subtieler, wegens dichtere porieën) of Hongaars hout; hier dus op Acacia-hout. Kan een gimmick zijn maar zag er toch wel her en der wat. Subtiele smaak! Enne, het is eigenlijk een terugkeer naar wat vroeger vaker werd gedaan. Now you know;
  8. Aandacht voor het land, traditie van de familie (>3 generaties) is wel het minimum waar je mee moet aankomen als producent. Anders ben je een commerciële newbie. Alsof er onder de oudgedienden niet geslepen wordt gemarket, dus;
  9. Speciale cuvées. Waar een cuvée elders wordt gemaakt van het fris’te deel van de vin de goutte, gaat het in de Champagne vooral om verschillende wijnen van een huis. Voorheen een stuk of drie, nu ook bij de kleinere/kleinste huizen zeker zo’n vijf à zes oplopend tot 15 … Dús kleinere oplagen, als minste effect. Maar vooral: variatie in smaak! Ja dat is proefbaar, de verschillende blend-verhoudingen en rijpingstijden (post-eerste vergisting, post-tirage), inclusief in-mix van vins de réserve.
    NB hier doen ook de core 24 Grandes Marques en de 53 andere Union des Maisons de Champagne-labels aan mee, al of niet door oude of in-het-verleden-te-weinig-aandacht-gekregen cuvées naar voren te halen. In the lead: Roederer met hun 242/243/nu244 jaargangen die telkens nét iets anders geblend zijn en anders smaken. De 242 is wel onze favo maar dus niet meer te krijgen… De andere merken doen hierin mee, volgend maar duidelijk wel. En dus naast de Prestige Cuvées;
     
  10. Dat de Forgotten Four nóg minder aandacht hebben en dat juist nóg meer verdienen, las u al hier. Maar da’s dus nog geen trend. Jammer.

Zoals gezegd:
[Parasolletje op, boekje erbij; een frisse duik en een flesje van het lokale brouwsel bij de hand: Het leven is zwaar in Viviers-sur-Artaut…?]

Pacemaker Controls, revisited

Als groeidocument, voortgekomen uit eerdere posts maar nu wat netter uitgeschreven en her en der wat aangevuld – en hier zullen dus aanvullingen volgen..! het volgende:

Standaarden en voorgeschreven controls zijn prima. Totdat ze zó dwingend en nauw worden geïnterpreteerd, dat ze de good people hinderen. Dan gaan diezelfde medewerkers binnen uw organisatie immers op zoek naar manieren om, ondanks of om de beperkingen heen, toch gewoon hun werk te kunnen doen. De ‘positieve’ opdracht om het werk gedaan te krijgen, om productief te zijn, men wordt immers betaald om de organisatiedoelen dichterbij te brengen, is sterker dan de ‘negatieve’ randvoorwaarden. Die laatsten, die kennen we allemaal als de traditionele ‘controls’, de rails voor een trein die bepalen exact waar mag worden gereden. Met een paar millimeter speling maar meer ook niet. Die exact bepalen welke functionaliteit mag worden aangeklikt en welke data mag worden ingevuld en anders niet.
Gegeven de Law of requisite variety1 moet ieder systeem, ook het stelsel van controls dat de organisatie bepaalt, echter voldoende flexibel zijn om onverwachte input uit de omgeving te kunnen verwerken. Of de controls nou richtinggevend zijn oftewel aansturen met objectives, KPIs et al., of dat ze negatief, beperkend zijn in het hoe en waarlangs, ze moeten ruimte laten om niet alleen in de huidige complexiteit van de omgeving te passen, maar ook de toekomstige omgeving aankunnen. Stelt u zich voor; anders zou de implementatie van een SAP-systeem2 al verouderd zijn op het moment dat het wordt uitgerold…!

Oh. Tsja. Q.E.D.
Ja, vroeger, toen konden we nog toe met treinen, voor bulktransport van A naar B. Maar de wereld eist nu eenmaal wat meer flexibiliteit in het Van en Naar. Dus hebben we auto’s en vrachtauto’s. Zo veel flexibeler, maar met nog steeds de risico’s van koersverlies.
Dat betekent dus ook dat we geen rails, maar vangrails nodig hebben. Zodat medewerkers in een organisatie hun werk kunnen doen, binnen de stippellijntjes van hun rijstrook kunnen blijven én zo nodig van rijstrook kunnen wisselen. Ja, ook u mag naar rechts om ruimte te maken voor mensen met haast. Mocht uw mobiel uitvallen, of mocht u niet heel vaardig zijn in het rijden, of er moet een ambulance over de middenbaan, dan is er nog een gereguleerde opvang van vluchtstroken. Geen centje pijn, die zijn opvang voor niet al te grote afzwaaiers. (En, ook niet onbelangrijker, als u een telefoontje krijgt dat de afspraak op een andere locatie is, dan zijn er vele afslagen om te nemen zonder van de weg te raken.)
Met de vangrails als ‘uiterste’ redmiddel3. Inderdaad, helemaal zonder control gaat het niet, of waarom zouden we asfalt hebben?

Hoe zetten we dan de vangrails in onze controls-wereld? A. Niet, (de illusie van) totale Kontroll muss sein; B. Door marge te laten, door niet op ieder punt de perfecte zero-sigma acties toe te staan. Hint: B is het goede antwoord.
Wie denkt A te implementeren, zal bedrogen uitkomen. Zie de requisite variety: krampachtig vast-houden aan strakke regels gaat een tijdje goed, maar onder water wordt er heus al afgeweken én het gaat een keer klappen4. En dus gaan we wéér een rondje processen implementeren, ITIL, IAM of een ISMS (laten) uitrollen of zo. Want dan organiseren we de boel toch gewoon opnieuw, naar de laatste stand (!) van zaken? Zie boven ad SAP. Het kost wat, maar dan heb je ook wat, heel even. Daarna begint het ‘erin proppen’, met alle verlies van kwaliteit en pleister-functionaliteit of -systemen (daar hebben we Excel weer) van dien.

Ja B is duidelijk beter op de langere termijn. Maar Hoe Dan? Tsja. Daarop is het antwoord nog niet zo heel duidelijk. RPA is een begin, mits ‘goed’ geïmplementeerd zodat meegroei (door blijven leren) met veranderende omstandigheden is ingebouwd. Daar is machine learning bij nodig ja, en mense-lijke bijsturing. Met alle plussen en minnen van dien5, maar in ieder geval met een verminderde behoefte aan eager beaver ‘managers’ die vooral op de procedure en dus noodzakelijkerwijs minder op de prestatie focussen. Ook RPA blijft echter vaak hangen op het vooral in al te vast gebaande, gewenste paden gieten van wat er uit de omgeving aankomt.

Het hoe dan is vooralsnog niet categorisch te beantwoorden. We hebben in ons vakgebied nu eenmaal nog te weinig ervaring met het faciliteren van bewegingsruimte. Wat we wél weten, is dat er in de medische industrie al een tijdje gebruik wordt gemaakt van pacemakers voor het reguleren van wat het hart zoal doet. Wellicht waren de eerste exemplaren absoluut aansturend op een enkele hartslag, maar dat is allang niet meer het geval. Er zijn integendeel een aantal typen, voor diverse functies.
Zo is er de ‘klassieke’ (dus niet, gelukkig) pacemaker die vooral de hartslag, de frequentie, binnen een instelbare bandbreedte houdt. Niet minder dan 50, niet meer dan 100 (met marge). Met continu monitoring maar als de hartslag daarbinnen blijft, is er geen reden om in te grijpen door het ‘ikke-doen aan de kant’ overnemen van de frequentie-aansturing. Maar wordt de frequentie te ontspan-nen, dan wordt bijgestuurd. En dat kan ook op basis van ‘externe’ signalen. Bijvoorbeeld als ‘inspanning’ wordt gedetecteerd en het hart niet mee wil, dan wordt de ‘bodem’ opgetrokken om het hart toch over de drempel van actie te duwen. Terugwaarts dus eigenlijk de omhooggeschoven bandbreedte weer in.
En er is de ‘ingebouwde AED’. Een stuk complexer, want die kijkt vooral naar de opbouw van het ritme; hartkamers eerst, hartboezems daarna, met rechts een lichte voorsprong op links6. Waarbij enige afwijking en variatie in de toch al kleine verschillen is toegestaan en ingrijpen nog steeds nogal ingrijpend7 is dus niet zo snel zal worden gedaan. Maar als er echt sprake is van een hartaanval, dan volgt de koude herstart.
Typische vangrails, nietwaar? Laissez-faire tot we het niet meer kunnen toestaan.
En uiteraard zijn er combinatiemogelijkheden. Die zullen we in uw organisatie ook zeker wel nodig hebben tenslotte. Als u uzelf keurig aan de regels houdt, kent u genoeg collega’s die proberen hun werk af te maken.

Kennen we in ons cyberbeheersingsvak ook zulke controls? Ingeplant, ingebouwd in de organisatie-procedures? Zouden we die niet eens moeten ontwikkelen?

Enne, kunnen we uit de accountancy misschien nog wat leren? Jazeker, als altijd. Maar dan hebben we het meer over process mining in de interim, om processen te analyseren. Typisch requisite variety, die we dan zien. De Happy Flow is omgeven met een wolk niet-standaardtransacties. Waarop de RA een inschatting maakt van de mate van beheersing. En dan – niet zo veel. Hooguit de conclusie dat extra substantieve controle nodig is en/of voor de management letter, dat de procedures moeten worden aangehaald.

In de accountancy, en in de procesindustrie waar het control-denken al zo veel ouder en verder ontwikkeld is, kennen we ook het idee van bandbreedtes, toegestane speling of hoe het mag heten. Materialiteit van afwijkingen, weet u nog? Zeker in een verf(blikjes)fabriek wordt gestuurd op marges qua receptuur en afvulling. Met continu bewaking en feedback-lussen om te kunnen bijsturen. Maar het bijsturen, kunnen wij dat in onze wereld al? Hebben wij de juiste middelen? Ja, een bevinding doen dat een control die er niet is of niet goed werkt, alsnog goed moet worden ge(her)imple-menteerd, maar dat is niet hetzelfde hè? Zeker niet als de verffabriek wordt bijgestuurd wegens variatie in de inputs – de receptuur, de processtappen blijven toch gelijk.

Kortom, we hebben ze nog niet, de pacemaker-controls, de bewakers van de bandbreedte. Maar we moeten ze beslist willen, omdat we ons anders onmogelijk maken met onze huidige controls, de rails. Let wel; laten we zorgen voor dynamische grenzen aan de (process mining-)transactiewolken, logging etc. Zodat we, om maar iets te noemen, materiele afwijkingen gesignaleerd krijgen en kunnen kijken wat er aan de hand is. Én/of die te-groot dreigende afwijkingen kunnen worden bijgestuurd zodat we er niet pas na jaareinde tegenaan lopen.

En onze opdrachtgevers, de leidinggevenden van organisaties, willen niet met de trein op rails; de Eerste Klas is al overvol en beperkt de vrije route- en reistijdenkeuze te zeer. De snelweg daarentegen…

Maar afgezien van ‘maximaal tweemaal fout inloggen’ (jawel) als vrij simpele ‘marge met niet-verder-grens’ en afgezien van even domme input-formatchecks8: Wie weet er in onze cyberwereld zulke controls ..?

  • 1  https://en.wikipedia.org/wiki/Variety_(cybernetics)#Law_of_requisite_variety
  • 2  Als bekend voorbeeld, zonder vendor-voor- of -afkeur.
  • 3  Oh en laten we niet vergeten ook remmen te implementeren, zodat al te wild of uit de hand lopend rijgedrag tot bedaren te brengen is. Typisch een control die er wel is, maar in het normaal autorijden niet hindert. De remschijven zijn niet doorlopend aanlopend, hopelijk…
  • 4  Nassim Taleb had een aantal voorbeelden daarvan. Onder andere: Als iedereen zich op de schouders klopt omdat nu echt de inflatie onder controle is, of de beurskoersen lekker stabiel blijven stijgen, dan is dat zowat een zeker teken dat een grote klap nabij is! Zie https://maverisk.nl/pacemakers-voor-control/ voor andere voorbeelden.
  • 5  Zie https://www.norea.nl/magazine/kennisgroep-robotic-process-automation en https://www.norea.nl/magazine/virtuele-medewerkers-in-control en vele andere.
  • 6  Auteur leert nog eens wat, van zijn eigen casus…
  • 7  Als het écht nodig is, wordt er een typische-AED-klap afgegeven.
  • 8  In wezen een control op Integrity – een geheel aparte categorie want bedoelen we in security nou integriteit van software en/of van data? Dat laatste is toch een zorg van de functionaliteit-gebruikers daar hebben wij toch niks mee? Hier valt nog wel het een en ander over uit te weiden…

Oh en uiteraard nog als dank voor de blikken en dozen uw aandacht:

Ook interessant. Zonder reden maar verwijzend naar deze, uiteraard. Of ..?

AutoAuto’s doen het weer

Ja kijk, alle berichten bijhouden inzake het hele zelf-rijdende gebeuren, kunnen we natuurlijk niet. Dat kost gewoon een dagtaak oftewel een uur of 25 à 26 per dag.

Maar we maken uitzonderingen. Voor een incident terwijl het echte testen op serieuze schaal en met gemengd verkeer nog niet eens serieus is begonnen.
En, omineus, met her en der op het ‘Net, waarschuwingen dat autoauto’s alleen kunnen slagen bij Die Totalen Maatschappij, zonder (uiteindelijk; scope-creepwegens én sowieso) welke vorm van menselijke autonomie dan ook. Zie: mieren. Oh nee, die hebben nog zo veel meer vrijheid dan voor ons wordt beoogd… Zie ook: bovenstaand gelinkte post, ad ‘smart’ quod non cities.

Nou ja, gelukkig dat dit uptopia aan het verkruimelen is voordat het alternatief zijnde normaal blijven doen en de maatschappelijke decadentie én scheefgroei (van inkomens, vermogen, absolute corruptie en absoluut verlies van begrip voor essentiële factoren als eer, schaamte en schuld, etc.etc.) aanpakken. Contra dit soort abberaties die nu door de hele maatschappij, en vooral waar ze het meest schadelijk zijn, hun voze schimmelwortel hebben geschoten.

Naar mijn indruk kan ik nu maar weer beter even afsluiten. Coda: Autoauto’s, doe nog maar effe nie.

Voor uw kijkplezier:
[Rodney Bay blijft prettig vertoeven – ja dit was een werkplek…!; geen autoauto in zicht, in 1998).

Biep! Revisited

Ah, since you asked (not); een licht uitgebreide versie van een post hieronder. Extra info helpt altijd, nietwaar? Zodoende:
Iedereen wéét hoe abnormaal hinderlijk het achteruitrijalarm van de KIA Niro is, zeker voor omwonenden. [En iedereen wéét dat een Niro-chauffeur tegen een achteruit overredene kan zeggen ‘eigen schuld ik waarschuwde toch’ en dat dat dus een vol-slagen flauwekulredenering is en een wederrechtelijke bewuste poging de verantwoordelijkheid te ontkennen]
Niet iedereen weet dat het alarm (nu, hier) op de verpleegsterskamer vrij precies hetzelfde klinkt.

Mij is bekend dat de ‘bitch in the backseat’ die alle WarningWarning-alarmen doorgeeft van achter de stoel in F16s een vrouwenstem is omdat (het voor vrouwen niks uitmaakt, man of vrouw – ja er zijn al decennia vrouwelijke F16-vliegers) bij mannen is geconstateerd dat een (jonge-)vrouwenstem een overheersende attentieprikkel uit de hersenstam geeft om dit signaal vóór alle andere eens goed te checken.

Is het toeval of is het specifieke geluid zo gekozen dat het maximale attentiewaarde heeft voor toevallig aanwezigen?
Dit roept om onderzoek!

KIA NL en fabrikant Ascom-voor-al-uw-ziekenhuisalarms werden aangeschreven over eventuele uitleg. In eerste aanleg was er een zeer positieve reactie (2e), en in tweede van 1e een antwoord dat neerkomt op Toeval.
Navraag bij de opleiding Audio Engineering bij de HKU loopt.

… Hold your horses; Ascom komt wél een tweede keer en dan goed terug, en heeft: De (piezo)zoemer wordt (ook) door de meeste autofabrikanten gebruikt. De frequentie is inderdaad 2,7kHz tot 4kHz (met 250ms intervallen) omdat dit voor de meeste mensen het beste hoorbaar is! [Dat wil ik dan nog wat preciezer hebben; mijn autosignalen klinken divers(er) en hoe&wat wat die betreft…]
En verwijst naar deze …! (towards the end)
Inderdaad, dat dus. Maar een ander signaal…

Ondertussen hebben we ook deze, deze, deze en uhm, … deze (US-based) opgeduikeld.
En de navraag bij Audio Engineering loopt nog.

Yes I need to know! Omdat het idee doorvertaalbaar is naar a. SOC/SIEM-omgevingen, b. struikeldraad-controls die behalve ‘gewone’ meter-standen de hele keten overzien en alleen bij de Echt Belangrijke dingen aanslaan om nader onderzoek door de keten te kunnen doen. Geen rating maar geluid – tevens om bij wat hardere échte alarmen de attentie van collega’s erbij te hebben. Ja gecheckt het meervoud van alarm is niet alarms.

Daarbij:

[Who needs an alarm bell (tower) when you can have … deze middelmatigheid is een van de aantrekkelijkste pleinen van Mannheim…?]

Bow ties in infinity – and beyond; Big and small

[Or, what goes through my head when I lay awake at night]
Funny how every now and then, someone will remark how strange it is that in astrophysics, everything seems to be at such an unfathomable scale but still, the models of phenomena behaviour are oh so similar, comparable, congruent with what goes on in quantum physics, at the ‘other’ end of the scale qua size (-logarithms), and vice versa. Except for the Newtonian and other interpretations still possible in the former, and probability field / Idealistic interpretation of the latter.
And the two get intermixed. Case in point: Heisenberg particles that give hairy black holes.
[ Skipping Einsteinian / gravitation-wave oddballing for the moment(?) ]
[ Skipping too, all sorts of interesting analogies, comparisons and congruences for the moment(?) ]

With humans sitting somewhere in the middle, looking both ways; like being the knot of a bow tie. Yes, not an infinitesimally small knot, rather one of Newtonion proportions. And one that in some respects, may be more fundamental.

Like, simple in particular in its treatment of Time. Where the two ends use Time as an abstract construct, necessarily included, added into the frameworks only to make the formulas ‘work’. Case i point: in quantum physics, even Time seems to work (fit!) better when modelled to come in quanta as well.
The ‘synthetic’ part of … shall remain anonymous because you know the name is Kant.
Where’s the ‘a priori’ part then? Well, that’s where my PhD thesis of distant times into the future, comes in. But so far, no-one currently or formerly on this planet, has ever given a definitive definition of what time is. No, not Heidegger even in a book dubbed Sein und Zeit. Circumscription, not definition, all those attempts are!

Or is it because we humans look both ways into the infinite (log’d) dimensions? Which, for the quantum side, isn’t, and the other side, well… big ol’ ‘stein wasn’t sure and we aren’t sure that quote was his. Now we have time quantised on one end, and time dilation on the other. Both ‘feel’ – oh how exact can science be – incomprehensible or they’re the consequence of the way ‘time’ works in the respective models, using whatever ‘time’ definition/interpretation fits the model and then conclude that it behaves well within the model.
Then it might just be our inability to grasp concepts at the far ends otherwise..?

Anyway; I’m getting carried away. Bow tie it is.

And what also Ist / Da ist, thrown into this world or not:

[As if from outer space, h(a)unting the down below. Dijon.]

Wax in, not out

How to characterise the good old wax seal, in today’s “cyber”sec terminology ..?

  • On envelopes and the like, it was a form of quantum encryption – any tampering would show, at the receiving end, compromittation of the encapsulating encryption; when including a tamper-proof or -indicative envelope / header&footer-encapsulation…)
  • Non-repudiation of the sender, on parchment declarations.
  • Proof of authority as in proof of authorisation, of course, too, via the authority attached to the seal bearer.

These three, as long as the key (seal ring) can’t be replayed (remade and applied) – weak key / key compromised.
Or stolen (replay, undue authority = privilege escalation).
And as long as the envelope couldn’t be invisibly compromised-and-restored, or read through the paper (wetting it up, then drying without damaging the contents) – weak encryption algo for the first item above.
Or the hash (second above) removed and attached to another parchment. Or the parchment text altered in a way that preserves non-repudiation (invisible, or in typical writing (hand-writing by default of other options like 8- or 9-dots matrix printers; we’re talking that long back).

This is getting out of hand; too much to add and elucidate. At least we don’t need the cumbersome physical seal of yesteryears and now have one tiny plug-in to secure all our communications forever, don’t we?

And, there were other protective measures as well:

[All hail the Duke of Lorraine at Nancy]

Gezond drinken

… deze post gaat niet over water.

Is er al onderzoek gedaan naar de gezondheidseffecten van champagne ..? En dan in het bijzonder welke prima bijdrage deze levert aan de benodigde calcium-intake?
Want de, soms verblindend witte, Kimmeridgien-bodem zorgt natuurlijk voor een flinke druk naar (relatief) meer calcium in de druif, en drank. Dat is al wel aangetoond. En dat is dus goed voor de mens!

Als niemand dit positieve gezondheidseffect heeft aangetoond, offer ik me wel op om m’n PhD te gaan afhalen bij de Universiteit van Reims als ik toch in de buurt ben. De kosten kan ik vast wel declareren bij het CIVC; not too shabby.
Hoewel ik vrees dat iemand me voor was…

Just kidding. Een lekkere (i.e., volwassen, crafty gemaakte) Montefalco Sagrantino, of afbouwend: Tannat, of medium-gerijpte Bourgogne (Noir), … of CabSav (blend) als het echt niet anders kan, is natuurlijk (onverwacht wellicht ook, net als champagne!) flink resveratrol-loaded. Waar gezonde wijn groeit, is het gezond en goed (vakantie)toeven…

Anyway:

[Zicht op Sillery; relevant hoewel Montgueux relevanterter zou zijn?]

Nieuw! Champagne.

Wat dacht u? Natúúrlijk spotten we en passant de trends in de champagne voor u, als we er toch zijn (waren)…

  1. Updates Januari 2024 bovenin…:
    Houtrijping (sowieso, afgezien van onderstaande solera of acacia),
    Flessen met een afgeronde bodem – niet zielloos maar gewoon – waarschijnlijk voor gewichtsbesparing door dunner glas te kunnen gebruiken; “goed voor het milieu” en goedkoper…
    Een trend naar het gebruik van natuurkurk voor de opleg, zodat een wat oxidatievere stijl ontstaat waar enige mode in zit. Reken er dus op dat smaken van cacao, koffie en tabak ook in uw volgende vintage kunnen zitten. Dat is interessant! Dan is er zoveel meer te proeven… Afgezien van ook de tegengestelde tendens, in de eenvoudiger cuvées, naar juist wat reductiever, lichter werk, overigens. Hetgeen wij aanbevelen mits, juist ook, mooi, gerijpt zodat de diversiteit in het subtiele wel aanwezig blijft.
    En, interessant voor een apart stukje eens onder de verzamelpagina, rosé de saignée; de uniciteit van de meng-rosées die nergens ter wereld mogen maar in de Champagne lekker wel, dus loslatend. #nazoekenwaaromdezetrend
     
    Naast de Juli 2023-gesignaleerde nieuwigheden:
  2. Solera. Het oversteken van nieuwe wijn voor de aanvulling van oudere jaargangen, of andersom. Om meer smaakdiepte te krijgen. Ja ook in de Champagne dus in opkomst; de platte NV-moet-binnen-twee-jaar-op-en-je-proeft-wat-je-proeft-en-basta-straightforward-smaak wordt dus aangevuld met betere wijnen;
  3. Rijping op acaciahout. Elders nog steeds veel, vaak veel, te lang, op Frans (Limousin van tussen de limousines – als hier niet hier), Amerikaans (vanillebom door grote open porieën), Sloveens (slow-veens dus subtieler, wegens dichtere porieën) of Hongaars hout; hier dus op Acacia-hout. Kan een gimmick zijn maar zag er toch wel her en der wat. Subtiele smaak! Enne, het is eigenlijk een terugkeer naar wat vroeger vaker werd gedaan. Now you know;
  4. Aandacht voor het land, traditie van de familie (>3 generaties) is wel het minimum waar je mee moet aankomen als producent. Anders ben je een commerciële newbie. Alsof er onder de oudgedienden niet geslepen wordt gemarket, dus;
  5. Speciale cuvées. Waar een cuvée elders wordt gemaakt van het fris’te deel van de vin de goutte, gaat het in de Champagne vooral om verschillende wijnen van een huis. Voorheen een stuk of drie, nu ook bij de kleinere/kleinste huizen zeker zo’n vijf à zes oplopend tot 15 … Dús kleinere oplagen, als minste effect. Maar vooral: variatie in smaak! Ja dat is proefbaar, de verschillende blend-verhoudingen en rijpingstijden (post-eerste vergisting, post-tirage), inclusief in-mix van vins de réserve.
    NB hier doen ook de core 24 Grandes Marques en de 53 andere Union des Maisons de Champagne-labels aan mee, al of niet door oude of in-het-verleden-te-weinig-aandacht-gekregen cuvées naar voren te halen. In the lead: Roederer met hun 242/243/nu244 jaargangen die telkens nét iets anders geblend zijn en anders smaken. De 242 is wel onze favo maar dus niet meer te krijgen… De andere merken doen hierin mee, volgend maar duidelijk wel. En dus naast de Prestige Cuvées;
     
  6. Dat de Forgotten Four nóg minder aandacht hebben en dat juist nóg meer verdienen, las u al hier. Maar da’s dus nog geen trend. Jammer.

Zoals gezegd:
[Parasolletje op, boekje erbij; een frisse duik en een flesje van het lokale brouwsel bij de hand: Het leven is zwaar in Viviers-sur-Artaut…?]

Intermission: Fuzzy determinant neural expert GMDH networks

For an intermission post:

Again, my hobby horse(s): The Mix. Squared.

  • Neural networks, a.k.a. Machine Learning, a.k.a. “AI”, on its own will never cut it. Since any NN is too simple, with its single firing function for all (nodes), even when slightly varied – even when varied per (modifiable/learnable?) node-specific parameter. And ML needs tons of data (acknowledging the trend towards better data over more) that simply isn’t available for a great many applications (as in: applying the ‘solution’ to some problem, ill-defined more often than well-) since reality is so many factors more complex than all the data generated/processed with IT since the Seventies, even if all that was still available. – intermission in the same; my guess is what happens on the Internet, doesn’t stay on the Internet; your data will be forgotten much earlier than before. Yes, paper-file cabinets held many more erroneous data points but how many ‘WORM’ discs even have become unreadable or barely readable? Historic data is less and less; end of interintermission – And “AI” isn’t, even ChatG turns out to be driven, as ever again! by humans that ironically had outsourced part of their processing to ‘AI’ systems. We’ll need at least ANI before it’s deployable; symbolic reasoning isn’t there yet if at all possible (though my hunch is that…). And convergence is still too shaky to be able to use anything really.
  • Deterministic programming (If-Then style) will not cut it, we know.
  • Fuzzy logic systems alone will not cut it, we know. They may serve as interpretations of noisy firing functions within ML or stand-alone, but take too much human engineering and … ‘statistics’ yes I’ll go wash my mouth now.
  • GMDH systems will not cut it, we know. E.g., from my graduation work some 30 years back. Only-slivers-of-results and much spurious correlations resulted, and fundamentally, that cnnot be solved by today’s faster/more number crunching the problem is in the inductive approach. Though it might help tons with ML training … Either seeding bare ML networks or training them to final state.
  • Symbolic reasoning (think (waaayyyy back to) LISP and Prolog – do you remember © Earth, Wind & Fire) is too cumbersome, and needs, now ever more inherently incomplete, modelling of the subsystem / subject matter at hand. And bring to the fore another hobby horse of mine: How abstraction, the loss of specificity of that (the largest common denominator quickly drops to zero, the least common multiple mushrooms – the ‘character’ or feature/phenomenological aspect disappears in triviality but the potential / riches and variability away from the model explode – unused ..! and the only true model of reality is reality itself (Gell-Mann)) but also the mix of the former with the emergence of properties, seems to make a logica jump that can’t be brute forced. As e.g., ‘privacy’ is an emergent property of data protection, for confidentiality and availability (!).
    And with much human knowledge being input into the system. Slllloooowwwww! And a quite good definition of Incompleteness – of the trivial kind not the real issue. [Interintermezzo again: Is imperfection in logical reasoning required, e.g., for ‘human intelligence’? À la requisite variety, in here (in Dutch but G Translate should work); a suitable subject for a uni full of PhDs I guess.] Nevertheless, this doesn’t cut it on its own.

Even treating half- or ‘fully-baked’ neural nets of whatever proportion or module stacking, as glorified If-Then systems – hey, indeed, the firing function is a superclass, generalisation of the 0%/100% condition in deterministic If-Then – will miss the abovementioned Emergent Property requirement that ‘intelligence’ needs. Unsure whether any philosopher has figured that out (like: proving that, if proof exists or is a (derivative) Halting Problem class, or runs into Gödelian issues) or what his (sic) name would be, but for me, it’s a fact.

Which brings me to:
We’ll need to mix systems. Not (only): stacking a variety of modules, but mixing in the modules as well. And learning – a life long, or at least some 25 years. Hoping for any success; watching current under-40yrs-old humans isn’t encouraging.
But after that, we could clone indefinitely quite quickly..? Maybe not, if the mind/body problem needs to be included – then, cloning will not work because every new copy is a different instance if only because they take different physical space, and can’t exist out of nothing in the exact same instant / quantum time leap. [Yes you read that correctly; time seems to come in quantum leaps as well.]
For this intermission post, I deviate. I’ll return for the home straight:

But mixing we must. Let’s start with bringing back abovementioned all too much abandoned programming / development foundations and languages. Thoughts ..!?

Oh, and of course:

[Even this has so many sides all essential to present the whole; for no apparent reason in the Wiesbaden museum]

Maverisk / Étoiles du Nord