Was triggered by this here article, as read in het Parool but repubd – and deserves republication in many more places. Yes it’s in Dutch unfortunately, as I don’t think the problem is exclusive but it may be tearjerkingly worse and exposed here…
Waar nog bijkomt dat een flink aantal (?-tot-100%) ‘bestuurders’ nog steeds in de illusie leven dat ze iets ‘besturen’ en dan ferme besluiten nemen, met de vuist op tafel slaan zelfs, en dat er vervolgens niks gebeurt. Helemaal niets. Het ‘besluit’ was immers de prestatie *quod non* en de uitvoering, tsja, dat is voor het lagere volk. Daar ga je je niet mee bezighouden. Terwijl het besluit zó ver los staat van de werkelijkheid lees implementeerbaarheid (op wat voor manier dan ook; taalgebrabbel los van normale praktijk, met bij voorbaat zeker gierend budgetgebrek) dat niemand zich waagt het op te pakken. Dus *gebeurt* er niks…
Als je dat maar eventjes stil kan houden (fijne wensmanagementrapportages in bestuursjargon ja We Zijn Nu Eens Echt Goed Bezig Met Actiemaken maar niet heus), dan is het Na Ons De Zondvloed. De naam ‘Asscher’ gaat rond in het Groene-artikel. Wel goed dat er een enquête komt! (of al voorbij is gezucht zonder dat iemand er erg in had). En oh wat goed dat die wordt gehouden door dezelfde in-crowd; dan weet je zeker dat er iets echts uit gaat komen..! </sarcasme>(?)
Maar ja, er schijnen zelfs nog mensen te zijn die werkelijk denken dat we in een democratie leven. Als de facto een pak ‘m beet 0,0001% van de stemgerechtigde bevolking uitmaakt op wie je überhaupt kán stemmen en geen enkele partij de moeite neemt om te zorgen dat je het met meer dan maar 30% van de standpunten eens kan zijn (waar de rest persoonlijke hobbietjes zijn; belastingmiljardenverslindend en vaak nutteloos) met een persoonlijke aansprakelijkheid van nihil, terwijl “dan richt je toch zelf een politieke partij op” niet kán werken, ja dan heb je een echte democratie hoor ..!
Passend:
[Actual government, direct; tranquil reflection on that]