Cultuur in de Kamer

Dat klinkt zo eng als het is.

Enne, nu de paaseitjes alweer allang in de winkels liggen (jawel), is het wellicht goed te bedenken dat de <titel>-referentie ook pertinent strijdig is met de feiten:

We leven niet in een judeo-christelijke cultuur.

Dit naar aanleiding van de observatie dat de Jumbo(s) op Eerste Kerstdag open waren. En zowat alle andere winkels, de überkapitalistiese, op Tweede. Zondag is ‘erger’ dan wat vroeger een doordeweekse maandag was met sluiting voor inventarisatie. En het gebruik van het nummer van het beest, in plaats van gewone namen van mensen [jawel; alle gevallenen werken en bestaan grotendeels op computers, en nog slechts gedeeltelijk in vlees en bloed] is ook zowat (totalitaire) regel in plaats van uitzondering. Wie de ECB beschouwt, de ultieme machthebbers over de EU [neen, de bewering dat dat de burgers, of eventueel schaamlappig Europese politici of Europarlementariërs zouden zijn, is een simpele leugen], weet waarom de profeet de geldwisselaars uit de tempel verjaagde, als ultiem voorbeeld van duivels moreel verval én ziet dat er van moraliteit in Europa, en dus zeker in Nederland als slijmkeffend schoothondje altijd vooraan, niets over is. Judeo-christelijke cultuur ammehoela.

[Alwaar Das Kapital reeds op de achtergrond opduikt. Eerlijk is eerlijk, tenminste zichtbaar]

Postponing, gratification

Can’t seem to remember; maybe you have some pointers:
Where is the literature on procrastination [beautiful word] where we get outlined what the impact is of

Some things give the satisfaction of Doing, other thing give the satisfaction of Done.

Which is something that crossed my mind. Of course, there’s some element of Doing being satisfactory because one enjoys the learning that goes on, and/or the improvement detected during / due to that, and on the other side the element of Boring that is encountered when the learning isn’t there (routine, rote chores) and only the tick-off at the end signals the job is done hence one’s proud of one’s efforts and gets satisfaction from the very mountain of ill will overcome. Which you now have for having read that sentence. Which was too long.

Z-geenZ-P

Oh wat zijn alle reclamemakers blij dat ze een nieuw speeltje hebben gevonden. De “ZZP’er”.
Die oh zo zelfstandig is, óf een sukkel.

Want, laten we wel wezen:

  1. Een ZZP’er is een zielig type omdat ‘ie zonder personeel z’n (sic) winkel draaiende moet zien te houden en nergens verstand van heeft behalve wat liefde voor z’n producten. Úren staat ‘ie in de winkel te wachten tot er een klant binnen dreigt te komen. Ondertussen moet ‘ie met alles, ja echt álles, eromheen worden geholpen, van KvK-registratie tot en met marketing (kleuterwebsite en ‘SEO’ dude!) en boekhouding maar vooral allereerst van al z’n geld;
  2. Een ZP’er is een Zelfstandig Professional, iemand die geen baasje boven zich nodig heeft om op willekeurig niveau in andere organisaties diensten te leveren – tot en met advies aan de Raad van Commissarissen en Raad van Bestuur, daar opererend op ten minste gelijk en waarschijnlijk hoger niveau van discours anders zou het niet raadgevend zijn. De administratie, ach die is minimaal en eenvoudig. Winkelruimte? Neuh. Gas/licht/water/werkkameraftrek ..? Ach, dat krabbelwerk, laat maar zitten.
  3. Meer smaken zijn er niet. Degenen die ZP’ers uitmaken voor ZZP’ers, zijn toch meestal degenen die zelf wél een baasje boven zich hebben moeten om als loonslaaf te worden gemicromanaged met de schijn (sic) van ontslagbescherming omdat de grote boze wereld anders veel te ingewikkeld en Eng is, en dermate kleingeestig zijn dat ze niet kunnen begrijpen dat anderen er anders over kunnen denken.
    Dat er zo veel geduwd wordt tegen ZP’ers, is niet omdat er zo velen zijn die in schijnconstructies hangen want als die er niet (zouden) zijn, zouden wel vele andere, duisterder, wegen gevinden worden om mensen te lozen; da’s van alle tijden, blijkt. Maar het is uit jaloezie, uit het instinctieve gevoel dat de werkelijke ZP’ers te vrij zijn en niet onder de plak van de ‘vakbeweging’ zitten. Want die laatste is de enige die hard roept, uit (doods)angst slaafse volgers te verliezen voordat via een tussenstapje in de politiek het grote geldgraaien-om-niets (eigenlijk: bij nu eindelijk blijkende volslagen bestuursincompetentie) kan beginnen.

Got it ..?
En ja, type 1 verdient bescherming – maar niet met, zeer zeker eerder tégen, een minder dan halfbakken alternatief voor of terugkeer naar de VAR-chaos/nog-niet-eens-schijn-oplossing.
En type 2 heeft daar sowieso een behoefte aan die, naar boven afgerond, veel kleiner dan nul komma nul is.

Kappen dus, met dat gezZp. Tijd dat hét-scheldwoord-van-2017 wordt vervangen door iets doeltreffends.

Mo’nay part II

What if all those bizarre apps / functionality that provide all sorts of payment services, are all attempts, in vain, to restore some functionality that cash had-has ..?

Because all those micropayment stuff, is used mostly if at all for payments in close physical proximity (or just take the effort to… afraid of human closeness are you ..!?) that just cash money was perfect for.
And now we have a chaos of new apps and banking app functionality that solves all those payment problems that you didn’t realise you seriously had and don’t want to clutter over the edge your phones with, in a garbled attempt to fix what we seem to almost have lost, multiple apps per one issue re-solved with much less quality at a time. By, mostly, banks or splinters that will (ahead-of-time absolute fact) fall into the hands of banks, trying to capture your life – all of your value exchanges which for them, is your life but certainly is your panopticon.

Or just admit the great nonsense of it all, Not all that is, and works perfectly, needs disruption. If you think that, no wonder you try (everything) to get your hands on some.

Toyn not to bee

Anyone else have a problem with Toynbee (this, and Vol II), re the very start of own blindness on the delusion of (misplaced, duh) stature of grandness coupled with a serious lack(ing) of definitions, categories, etc. which is mixed with a host of hidden assumptions that turn out to be the conclusions (surprise!) and their own proof ..? Yes it’s all as jumbled as that sentence.
Despite some interesting analysis, this all leads to a lot of meat pies in the skies.

But, then, as one reads on and consideres both the underdeveloped scietificity of the trade at time of writing (Is it still? Isn’t it Always, when looking back decades?) and the literary aspects, there’s quite some insights to be gaied from (re-)reading te full works. Would like your pointers to secondary literature in which the analyses are taken forward to be applied to our end-of-old- and start-of-new-millennium society/ies, and what follows.

[Now that is true grandeur, at twilight (or beyond); London]

Slimme GDPR, domme meter

Nu iedereen begint te begrijpen dat het slimme van de ‘slimme’ meter alleen zit in de onvoorstelbare leugen van noodzaak van tweemaal per … doorgeven van uw individuele energieverbruik, omdat daarmee de capaciteit beter zou kunnen worden verdeeld, gemanaged en ingepland, terwijl dat slechts op wijkniveau zou hoeven worden bepaald – alsof het energiebedrijf op individueel niveau zou gaan throttelen als dat nodig zou zijn en alsof er remote controls op dat granulariteitsniveau beheerst zouden kunnen worden ..! –
Is er de GDPR, of AVG voor wie provinciaals denkt. Die veel strikter dan voorheen toeziet op doelbinding; het moet echt niet anders kunnen dan dat er inbreuk op de privacy wordt gedaan. En zie boven; op wijkniveau meten (en dat kost veel, héél veel minder meters, onderhoud, etc.!) is ruimschoots voldoende dus is de inbreuk op de privacy niet toegestaan. En voor de jaarafrekening is eenmaal per jaar doorgeven ook goed, als vanouds en dan is op papier (email, weet u wel) doorgeven ook goed.

Of is er een wettelijke taak? Ja, maar , de wettelijke taak van leveren van stabiele energie noodzaakt geenszins de privacy-inbreuk.
Of is er nóg een wettelijke taak, namelijk wietplantages opsporen ..? Dan was al voordat de sleepwet inging, járen ervoor, totale controle van alle individuele huishoudens aan de gang … Iedereen is Verdacht ..!

Andere argumenten of wettelijke taken? Neen, Géén. [Ongeldige argumenten schrappen we, tenslotte.]

Gaat de GDPR wat veranderen ..? Hey, dit is Nederland hè? Als het van de overheid en angehauchten komt, heerst volslagen wetteloosheid. Dus wat zijn de kansen …

[Boven de massa, lekker cosy; El Andaluz]

Too late, or not

So, today marks the 100 work days from 25-5-2018 mark. Not counting the umpteen bank and other holidays.
Wich means that

  • You’re (with) a large company: Not sorry to inform you; your GDPR program will fail. Per the above deadline, you will not have achieved enough. By far, not enough. Some plans, at most, and some paperwork. But not the end resulting detail minimum-level of data architecture, let alone pervasive improvements in set-up and management of actual, concrete, infosec. Reports notwithstanding, those are hyperfuzzy window dressing anyway.
  • You’re with an SME. Congratulations; when you start now, you can achieve compliance in time, without much stress. Since your environment is so properly tuned to the size of your business, all the above categories of work, can be done in quite limited time frames. But do start soon!
  • You’re in between. You’ll have some of the upside, but mostly the downsides of the above.
Maverisk / Étoiles du Nord