Category: Geen categorie

… Just wondered: Who’s still bullish about Teh Metaverse ..‽

And it was only a short while ago that e-ve-ry-one needed to move to the M, or would be derelict, out, over, forgotten. Whatever one’s personhood, according to the Usual Suspects in sich things, one Must (past tense – that is the same word yes why ..?) join in with the craze. Any company not moving to the ‘verse completely, would be derelict within five years, remember? But, since this bubble was from some good long time i.e., three years ago: what was it?

Just a ‘virtual world’ of sorts. Proclaimed to be the virtual world of the future, disconnected of the real one – apperently, in some weirdos’ minds – whereas those in the know both looked forward to profiting Big Time from it and knew this wasn’t the first or only of such systems by far. Castranova already discussed a lot of them, Second Life in particular. Mind you; 2006 and probably before, extensively, already – but too little purely-accidental ‘riches’ were thrown towards it, to have made it into the mainstream.
And aren’t all too many games (Minecraft, anyone ..?) not virtual worlds, including in-game purchasing et al. etc. et cetera? What more was the intention of the Metaverse? Nothing but an extension of such ideas, be it with unlimited (this is the Internet Age of mankind; ‘infinity is an abstract concept so don’t talk about natural limitations, very strict limitations, of ever coming near anything big let alone infinite’ of the stupid kind) ‘earnings’ potential. Which was, is, shorthand for fleecing you of everything you own and then, well, your avatar upgrade fits the squeezed-out lemon mould best #discard

For those that claim to be data driven (quod non; don’t get me started):

Demonstrating that some Mark Z affiliates and the ubiquitous McK are still pouring money into it. Which could also have been used to fight hunger, poverty and deprivation of tens, maybe hundreds of thousands of humans in a permanent and sustainable way.
Don’t they ever know when to stop? Isn’t it getting sad..? And where does the money go? W.C. Fields was always right. Still is.

OTOH, we(?)’re coaxed into developments that extend the idea(s). Think games, as said, that go further and further into the direction of virtual worlds.
[Intermission: Does anyone know how those actually operate? Do all taking part, know what a shard is? Do all know how the rules are insusceptibly changed to fit game (tactics) developments; who is in control over the rules? Is that humans or AI? What ‘purpose’ have the AI bots been instructed to pursue, in-game and over-game (overarching-control tightening)? If one doesn’t know the answers, or guesses them, correctly, one (the masses) is bound to be taken for a ride… end of intermission]
But what do players learn? They learn what ‘actions’ the games seem to award, mostly less-than-fully legal. Now that is quite some ethics reference for … life outside the games. The more game time, the less life time learning how to function in an actual society, get food (legally) through hard work and little pay – add food, shelter et al. that no game teaches how to ‘procure’ or manage, let alone supply to current game standards.
Though I suspect that in cross-over functionality one could easily order a pizza in-game, to be delivered physically. But is that Life?
Which brings us very close to the above forgotten world of Meta – but which will be extremely more binding down the ‘players’; with less and less options to escape, logically since more and more monay must be squeezed out of said sad subjects.

Oh well, me and my dystopian ethical angles again. Let’s discuss.
E.g., to what degree some European institutions try to pull all of real society into their system by abolishing cash so that only in-system ‘money’ remains. The very existence, let alone ownership, controlled by the system operators. Now that is something unseen in the history of mankind…

Both Liberté and Egalité are focused on individualisation, whereas Fraternité is focused on the opposite. Liberté leads to ourobouros capitalism, where markets are destroyed by the 0,1%ers that corner every market around the globe until there’s only a tiny elite and billions of slaves left. Egalité, in its pure form, is about the same – communisme where no-one has anything at all which is a state where free speech or free will is dangerous to the ultimate flatness of society.

Both are hierarchical systems to the extreme. Both require global coordination – hence introducing organisational choices that can only be effectuated, or lead, by, ultimately, indivi-duals. As Man is a biological being, it strives for its individual survival first, its own offspring second, and then … nothing as that has a potential, however remote, of hindering one’s own first and second. Leading to the extremes; balanced beings will be overtaken by non-balanced ones.

But as Man is a social animal, and will be, this will frustrate attempts at (further) extension of (some individual(s?)) liberty and/or equality by extremist hierarchy: LE are limited by Fraternity, or overthrown. Limited, timely or overdue, by masses that haven’t lost their individuality sufficiently yet to control them or come from the outside showing Another Way. Or destroyed, by revolution which throughout human history has been the corrective absolutely normal and expected means of restoring balance in whatever factor is overthrown.

LEF is a triangle, and humanity decides where the angles are. Humanity decides whether it, consciously but more probably unconsciously, ‘grows’ the surface area, and in which direction.

There’s so much more to it. E.g., the basics on wiki – note the Dutch page is much, much shorter as we know so much less of thinking in principles, but we do have the reference to Van Reybroek’s piece – when you follow the links there, you’ll find that the wiki page is ominously partial in its interpretation of Reybroeck’s piece… through the latter by the way points to the, more important, Matthieu Ricard.
And note the variants of the three-word combo through time, befitting something which may have rubbed the wrong shoulders throughout history.

Of course we’ll study the sources behind the wiki pages and much more, to arrive at something operational, possibly, against ‘either ourbouros capitalism or pure communism’ that is in the LE-polarisation discussion. For now, I let this one rest though, or fester? in the back of my mind. I’ll return on this one!

Bam. Ideas arrive faster than I can jot them down, even with my writing and typing skills [is that the same as being able to drive stick-shift and automatic just as easily and ‘professionally’..?]
E.g., tying in with the above, a discussion on privacy (quite and individualism thing, as per ability to live freely and have no limits put on choice) – where anonymity play a role in being able to escape control … re Signal, ‘social’ media, elite-capture of the Fourth Estate, and means to evade. If there is a way out of Total Control (if not when, excepting true destructive revolutions), how would they go about in this sphere?
Or basic Freedoms, like freedom of speech, and their limitations in not harming others with the same as that is a limitation of their freedom, to not be subjected to your (relative) abuse. Are the Freedoms individual ‘possessions’, or where are they property of the society in which you live, that developed them for you to use? What Contract Social? On which side would Fraternité sit?
And how do people still believe their vote counts..? Infinitsimal, at best. I vote for a party that never gets into any coalition. How does my vote count? How does ‘democracy’ work when a (li-te-ral) handful of people determine who’s eligible / can stand in the first place ..? And that my splinter party even has a program… that my preferences match with for at most 40% – other parties less to much less – but starting one’s own party has been made impossible, from scratch. Münchhausen was a fabulist; no-one can truly defy actual gravity but the ignorant (Dunning-Kruger). ‘Yes but if no-one would vote, democracy would be lost’– well if people do vote, there’s no difference is there? No surprise that the Dutch Regentenopstanden (where proles ramsacked gents’ houses and threw the inventory ito the canals) are so suppressed (even the English wiki page lists only ‘normal’, sanctioned revolts), instead of being cherished as signs of any will to freedom from defunct hierarchy.

I bought this one for the 1/3 Pinot Blanc (of course!). High expectations, exceeded.

First off, the yellow-golden almost amber colour would promise some sweet almost creamy elements. But with a delightfully tingle from a fresh mousse, and a light bitter-tartness in the nose, the picture turns around completely. There’s Mirabelle ..!

The palate is perfect; not too much mousse so the real ‘wine’ taste is clear, and the Mirabelle keeps on coming. The mouth feel overall is well-balanced, and includes a soft minty/dill side with the lemon (plus some bittersweet orange even), moving into the grapefruit area and then the mirabelle’s back again. The very long finish has the mint/dill combo again, and an inkling of sugar. But with zero dosage, that’ll be the Chard and almost certainly the Pinot Blanc waving goodbye. Throughout, there’s a slight undertow of pickled cornichon (Amsterdam style; what else?)

All in all, it’s a wonderful demo of what Pinot Blanc can bring; lifting the Chard from its average whilst pulling itself up into high performance. Merging the best of both into Something Else of a great wine. This being a zero dosage, zero sulphur added, zero intervention wine, it also proves that ‘natural’ wines need not be f(l)unky. But on the contrary, one would hardly be able to tell.

The Présence is course material in so many ways. Am I happy? Well, not with six other dwarfs but yes, very much so.

To be continued…

You know I’m Old (which I am definitely not, when considering mental age… ipse dixit) when I still discuss ‘Bucks and their logo. That I find everywhere, but can’t seem to get any response at all for from them. Recently, spotted it here, big time. Again, this raises the question where it’s from, what it means beyond the trivial. We’re dealing with high-altitude locations, not just sea ports or so…

As here.
Which I add because one cannot expect GenX, Millenials, Gen Y or Z or others, to get it. Sad.

The Gruet Cuvée Arbane … 100% Arbane yes.
Something Else entirely!

With a fresh and quite light, lemon-white colour through which a very fine and persistent mousse. Then, on the nose, one gets a first whiff of floral notes; jasmine, elderberry, rose – followed by zingy but ripe lemon. When allowed to mellow in the glass (or a day in the bottle), the lemon slowly brings along some grapefruit, pineapple and (dry white) melon. All within measure, refined, nowhere too in-your-face’y.
The mouthfeel is brilliant with the mousse playing its role to keep the very well balanced aspects all quite light. The dosage is hardly noticeable – from the taste of it, one would estimate 2g. max, and notes of soft white peach, light albedo, with a very long finish on the thyme/mint/dill spectrum with the albedo bitters lingering on.
Would work miraculously with e.g., flounder with serious sauce and herbs, swordfish with almond crusting, maybe tuna or mackerel, or white meat.
Saw a score somewhere of 91/100 (ah, Hachette), but that’s too low. Buxeuil doesn’t have any Arbane (production) of its own, but with this Gruet wine, it has a flagship. Arbane being at only 0,018% (yes, percent) of Champagne’s acreage, this cuvée highlights the ‘need’ (want!) for quite an extension of that.

Wat dacht u? Natúúrlijk spotten we en passant de trends in de champagne voor u, als we er toch zijn (waren)…
Updates Januari 2024…:

1. Houtrijping (sowieso, afgezien van onderstaande solera of acacia),
2. Flessen met een afgeronde bodem – niet zielloos maar gewoon – waarschijnlijk voor gewichtsbesparing door dunner glas te kunnen gebruiken; “goed voor het milieu” en goedkoper…
3. Een trend naar het gebruik van natuurkurk voor de opleg, zodat een wat oxidatievere stijl ontstaat waar enige mode in zit. Reken er dus op dat smaken van cacao, koffie en tabak ook in uw volgende vintage kunnen zitten. Dat is interessant! Dan is er zoveel meer te proeven… Afgezien van ook de tegengestelde tendens, in de eenvoudiger cuvées, naar juist wat reductiever, lichter werk, overigens. Hetgeen wij aanbevelen mits, juist ook, mooi, gerijpt zodat de diversiteit in het subtiele wel aanwezig blijft.
4. En, interessant voor een apart stukje eens onder de verzamelpagina, rosé de saignée; de uniciteit van de meng-rosées die nergens ter wereld mogen maar in de Champagne lekker wel, dus loslatend. Soms zelfs naast elkaar van één huis. #nazoekenwaaromdezetrend
5. Héél veel Ratafia en Côteaux Champenois. Zal wel door opbrengst- en productiebeperkingen in combi met afzetbewegingen zijn.
    
   Naast de Juli 2023-gesignaleerde nieuwigheden:
6. Solera. Het oversteken van nieuwe wijn voor de aanvulling van oudere jaargangen, of andersom. Om meer smaakdiepte te krijgen. Ja ook in de Champagne dus in opkomst; de platte NV-moet-binnen-twee-jaar-op-en-je-proeft-wat-je-proeft-en-basta-straightforward-smaak wordt dus aangevuld met betere wijnen;
7. Rijping op acaciahout. Elders nog steeds veel, vaak veel, te lang, op Frans (Limousin van tussen de limousines – als hier niet hier), Amerikaans (vanillebom door grote open porieën), Sloveens (slow-veens dus subtieler, wegens dichtere porieën) of Hongaars hout; hier dus op Acacia-hout. Kan een gimmick zijn maar zag er toch wel her en der wat. Subtiele smaak! Enne, het is eigenlijk een terugkeer naar wat vroeger vaker werd gedaan. Now you know;
8. Aandacht voor het land, traditie van de familie (>3 generaties) is wel het minimum waar je mee moet aankomen als producent. Anders ben je een commerciële newbie. Alsof er onder de oudgedienden niet geslepen wordt gemarket, dus;
9. Speciale cuvées. Waar een cuvée elders wordt gemaakt van het fris’te deel van de vin de goutte, gaat het in de Champagne vooral om verschillende wijnen van een huis. Voorheen een stuk of drie, nu ook bij de kleinere/kleinste huizen zeker zo’n vijf à zes oplopend tot 15 … Dús kleinere oplagen, als minste effect. Maar vooral: variatie in smaak! Ja dat is proefbaar, de verschillende blend-verhoudingen en rijpingstijden (post-eerste vergisting, post-tirage), inclusief in-mix van vins de réserve.
   NB hier doen ook de core 24 Grandes Marques en de 53 andere Union des Maisons de Champagne-labels aan mee, al of niet door oude of in-het-verleden-te-weinig-aandacht-gekregen cuvées naar voren te halen. In the lead: Roederer met hun 242/243/nu244 [update: +245 is er bijna] jaargangen die telkens nét iets anders geblend zijn en anders smaken. De 242 is wel onze favo maar dus niet meer te krijgen… De andere merken doen hierin mee, volgend maar duidelijk wel. En dus naast de Prestige Cuvées;
    
10. Dat de Forgotten Four nóg minder aandacht hebben en dat juist nóg meer verdienen, las u al hier. Maar da’s dus nog geen trend. Jammer.

Zoals gezegd:
[Parasolletje op, boekje erbij; een frisse duik en een flesje van het lokale brouwsel bij de hand: Het leven is zwaar in Viviers-sur-Artaut…?]

Als groeidocument, voortgekomen uit eerdere posts maar nu wat netter uitgeschreven en her en der wat aangevuld – en hier zullen dus aanvullingen volgen..! het volgende:

Standaarden en voorgeschreven controls zijn prima. Totdat ze zó dwingend en nauw worden geïnterpreteerd, dat ze de good people hinderen. Dan gaan diezelfde medewerkers binnen uw organisatie immers op zoek naar manieren om, ondanks of om de beperkingen heen, toch gewoon hun werk te kunnen doen. De ‘positieve’ opdracht om het werk gedaan te krijgen, om productief te zijn, men wordt immers betaald om de organisatiedoelen dichterbij te brengen, is sterker dan de ‘negatieve’ randvoorwaarden. Die laatsten, die kennen we allemaal als de traditionele ‘controls’, de rails voor een trein die bepalen exact waar mag worden gereden. Met een paar millimeter speling maar meer ook niet. Die exact bepalen welke functionaliteit mag worden aangeklikt en welke data mag worden ingevuld en anders niet.
Gegeven de Law of requisite variety¹ moet ieder systeem, ook het stelsel van controls dat de organisatie bepaalt, echter voldoende flexibel zijn om onverwachte input uit de omgeving te kunnen verwerken. Of de controls nou richtinggevend zijn oftewel aansturen met objectives, KPIs et al., of dat ze negatief, beperkend zijn in het hoe en waarlangs, ze moeten ruimte laten om niet alleen in de huidige complexiteit van de omgeving te passen, maar ook de toekomstige omgeving aankunnen. Stelt u zich voor; anders zou de implementatie van een SAP-systeem² al verouderd zijn op het moment dat het wordt uitgerold…!

Oh. Tsja. Q.E.D.
Ja, vroeger, toen konden we nog toe met treinen, voor bulktransport van A naar B. Maar de wereld eist nu eenmaal wat meer flexibiliteit in het Van en Naar. Dus hebben we auto’s en vrachtauto’s. Zo veel flexibeler, maar met nog steeds de risico’s van koersverlies.
Dat betekent dus ook dat we geen rails, maar vangrails nodig hebben. Zodat medewerkers in een organisatie hun werk kunnen doen, binnen de stippellijntjes van hun rijstrook kunnen blijven én zo nodig van rijstrook kunnen wisselen. Ja, ook u mag naar rechts om ruimte te maken voor mensen met haast. Mocht uw mobiel uitvallen, of mocht u niet heel vaardig zijn in het rijden, of er moet een ambulance over de middenbaan, dan is er nog een gereguleerde opvang van vluchtstroken. Geen centje pijn, die zijn opvang voor niet al te grote afzwaaiers. (En, ook niet onbelangrijker, als u een telefoontje krijgt dat de afspraak op een andere locatie is, dan zijn er vele afslagen om te nemen zonder van de weg te raken.)
Met de vangrails als ‘uiterste’ redmiddel³. Inderdaad, helemaal zonder control gaat het niet, of waarom zouden we asfalt hebben?

Hoe zetten we dan de vangrails in onze controls-wereld? A. Niet, (de illusie van) totale Kontroll muss sein; B. Door marge te laten, door niet op ieder punt de perfecte zero-sigma acties toe te staan. Hint: B is het goede antwoord.
Wie denkt A te implementeren, zal bedrogen uitkomen. Zie de requisite variety: krampachtig vast-houden aan strakke regels gaat een tijdje goed, maar onder water wordt er heus al afgeweken én het gaat een keer klappen⁴. En dus gaan we wéér een rondje processen implementeren, ITIL, IAM of een ISMS (laten) uitrollen of zo. Want dan organiseren we de boel toch gewoon opnieuw, naar de laatste stand (!) van zaken? Zie boven ad SAP. Het kost wat, maar dan heb je ook wat, heel even. Daarna begint het ‘erin proppen’, met alle verlies van kwaliteit en pleister-functionaliteit of -systemen (daar hebben we Excel weer) van dien.

Ja B is duidelijk beter op de langere termijn. Maar Hoe Dan? Tsja. Daarop is het antwoord nog niet zo heel duidelijk. RPA is een begin, mits ‘goed’ geïmplementeerd zodat meegroei (door blijven leren) met veranderende omstandigheden is ingebouwd. Daar is machine learning bij nodig ja, en mense-lijke bijsturing. Met alle plussen en minnen van dien⁵, maar in ieder geval met een verminderde behoefte aan eager beaver ‘managers’ die vooral op de procedure en dus noodzakelijkerwijs minder op de prestatie focussen. Ook RPA blijft echter vaak hangen op het vooral in al te vast gebaande, gewenste paden gieten van wat er uit de omgeving aankomt.

Het hoe dan is vooralsnog niet categorisch te beantwoorden. We hebben in ons vakgebied nu eenmaal nog te weinig ervaring met het faciliteren van bewegingsruimte. Wat we wél weten, is dat er in de medische industrie al een tijdje gebruik wordt gemaakt van pacemakers voor het reguleren van wat het hart zoal doet. Wellicht waren de eerste exemplaren absoluut aansturend op een enkele hartslag, maar dat is allang niet meer het geval. Er zijn integendeel een aantal typen, voor diverse functies.
Zo is er de ‘klassieke’ (dus niet, gelukkig) pacemaker die vooral de hartslag, de frequentie, binnen een instelbare bandbreedte houdt. Niet minder dan 50, niet meer dan 100 (met marge). Met continu monitoring maar als de hartslag daarbinnen blijft, is er geen reden om in te grijpen door het ‘ikke-doen aan de kant’ overnemen van de frequentie-aansturing. Maar wordt de frequentie te ontspan-nen, dan wordt bijgestuurd. En dat kan ook op basis van ‘externe’ signalen. Bijvoorbeeld als ‘inspanning’ wordt gedetecteerd en het hart niet mee wil, dan wordt de ‘bodem’ opgetrokken om het hart toch over de drempel van actie te duwen. Terugwaarts dus eigenlijk de omhooggeschoven bandbreedte weer in.
En er is de ‘ingebouwde AED’. Een stuk complexer, want die kijkt vooral naar de opbouw van het ritme; hartkamers eerst, hartboezems daarna, met rechts een lichte voorsprong op links⁶. Waarbij enige afwijking en variatie in de toch al kleine verschillen is toegestaan en ingrijpen nog steeds nogal ingrijpend⁷ is dus niet zo snel zal worden gedaan. Maar als er echt sprake is van een hartaanval, dan volgt de koude herstart.
Typische vangrails, nietwaar? Laissez-faire tot we het niet meer kunnen toestaan.
En uiteraard zijn er combinatiemogelijkheden. Die zullen we in uw organisatie ook zeker wel nodig hebben tenslotte. Als u uzelf keurig aan de regels houdt, kent u genoeg collega’s die proberen hun werk af te maken.

Kennen we in ons cyberbeheersingsvak ook zulke controls? Ingeplant, ingebouwd in de organisatie-procedures? Zouden we die niet eens moeten ontwikkelen?

Enne, kunnen we uit de accountancy misschien nog wat leren? Jazeker, als altijd. Maar dan hebben we het meer over process mining in de interim, om processen te analyseren. Typisch requisite variety, die we dan zien. De Happy Flow is omgeven met een wolk niet-standaardtransacties. Waarop de RA een inschatting maakt van de mate van beheersing. En dan – niet zo veel. Hooguit de conclusie dat extra substantieve controle nodig is en/of voor de management letter, dat de procedures moeten worden aangehaald.

In de accountancy, en in de procesindustrie waar het control-denken al zo veel ouder en verder ontwikkeld is, kennen we ook het idee van bandbreedtes, toegestane speling of hoe het mag heten. Materialiteit van afwijkingen, weet u nog? Zeker in een verf(blikjes)fabriek wordt gestuurd op marges qua receptuur en afvulling. Met continu bewaking en feedback-lussen om te kunnen bijsturen. Maar het bijsturen, kunnen wij dat in onze wereld al? Hebben wij de juiste middelen? Ja, een bevinding doen dat een control die er niet is of niet goed werkt, alsnog goed moet worden ge(her)imple-menteerd, maar dat is niet hetzelfde hè? Zeker niet als de verffabriek wordt bijgestuurd wegens variatie in de inputs – de receptuur, de processtappen blijven toch gelijk.

Kortom, we hebben ze nog niet, de pacemaker-controls, de bewakers van de bandbreedte. Maar we moeten ze beslist willen, omdat we ons anders onmogelijk maken met onze huidige controls, de rails. Let wel; laten we zorgen voor dynamische grenzen aan de (process mining-)transactiewolken, logging etc. Zodat we, om maar iets te noemen, materiele afwijkingen gesignaleerd krijgen en kunnen kijken wat er aan de hand is. Én/of die te-groot dreigende afwijkingen kunnen worden bijgestuurd zodat we er niet pas na jaareinde tegenaan lopen.

En onze opdrachtgevers, de leidinggevenden van organisaties, willen niet met de trein op rails; de Eerste Klas is al overvol en beperkt de vrije route- en reistijdenkeuze te zeer. De snelweg daarentegen…

Maar afgezien van ‘maximaal tweemaal fout inloggen’ (jawel) als vrij simpele ‘marge met niet-verder-grens’ en afgezien van even domme input-formatchecks⁸: Wie weet er in onze cyberwereld zulke controls ..?

• ¹  https://en.wikipedia.org/wiki/Variety_(cybernetics)#Law_of_requisite_variety
• ²  Als bekend voorbeeld, zonder vendor-voor- of -afkeur.
• ³  Oh en laten we niet vergeten ook remmen te implementeren, zodat al te wild of uit de hand lopend rijgedrag tot bedaren te brengen is. Typisch een control die er wel is, maar in het normaal autorijden niet hindert. De remschijven zijn niet doorlopend aanlopend, hopelijk…
• ⁴  Nassim Taleb had een aantal voorbeelden daarvan. Onder andere: Als iedereen zich op de schouders klopt omdat nu echt de inflatie onder controle is, of de beurskoersen lekker stabiel blijven stijgen, dan is dat zowat een zeker teken dat een grote klap nabij is! Zie https://maverisk.nl/pacemakers-voor-control/ voor andere voorbeelden.
• ⁵  Zie https://www.norea.nl/magazine/kennisgroep-robotic-process-automation en https://www.norea.nl/magazine/virtuele-medewerkers-in-control en vele andere.
• ⁶  Auteur leert nog eens wat, van zijn eigen casus…
• ⁷  Als het écht nodig is, wordt er een typische-AED-klap afgegeven.
• ⁸  In wezen een control op Integrity – een geheel aparte categorie want bedoelen we in security nou integriteit van software en/of van data? Dat laatste is toch een zorg van de functionaliteit-gebruikers daar hebben wij toch niks mee? Hier valt nog wel het een en ander over uit te weiden…

Oh en uiteraard nog als dank voor de blikken en dozen uw aandacht:

Ook interessant. Zonder reden maar verwijzend naar deze, uiteraard. Of ..?

Ja kijk, alle berichten bijhouden inzake het hele zelf-rijdende gebeuren, kunnen we natuurlijk niet. Dat kost gewoon een dagtaak oftewel een uur of 25 à 26 per dag.

Maar we maken uitzonderingen. Voor een incident terwijl het echte testen op serieuze schaal en met gemengd verkeer nog niet eens serieus is begonnen.
En, omineus, met her en der op het ‘Net, waarschuwingen dat autoauto’s alleen kunnen slagen bij Die Totalen Maatschappij, zonder (uiteindelijk; scope-creepwegens én sowieso) welke vorm van menselijke autonomie dan ook. Zie: mieren. Oh nee, die hebben nog zo veel meer vrijheid dan voor ons wordt beoogd… Zie ook: bovenstaand gelinkte post, ad ‘smart’ quod non cities.

Nou ja, gelukkig dat dit uptopia aan het verkruimelen is voordat het alternatief zijnde normaal blijven doen en de maatschappelijke decadentie én scheefgroei (van inkomens, vermogen, absolute corruptie en absoluut verlies van begrip voor essentiële factoren als eer, schaamte en schuld, etc.etc.) aanpakken. Contra dit soort abberaties die nu door de hele maatschappij, en vooral waar ze het meest schadelijk zijn, hun voze schimmelwortel hebben geschoten.

Naar mijn indruk kan ik nu maar weer beter even afsluiten. Coda: Autoauto’s, doe nog maar effe nie.

Voor uw kijkplezier:
[Rodney Bay blijft prettig vertoeven – ja dit was een werkplek…!; geen autoauto in zicht, in 1998).

Ah, since you asked (not); een licht uitgebreide versie van een post hieronder. Extra info helpt altijd, nietwaar? Zodoende:
Iedereen wéét hoe abnormaal hinderlijk het achteruitrijalarm van de KIA Niro is, zeker voor omwonenden. [En iedereen wéét dat een Niro-chauffeur tegen een achteruit overredene kan zeggen ‘eigen schuld ik waarschuwde toch’ en dat dat dus een vol-slagen flauwekulredenering is en een wederrechtelijke bewuste poging de verantwoordelijkheid te ontkennen]
Niet iedereen weet dat het alarm (nu, hier) op de verpleegsterskamer vrij precies hetzelfde klinkt.

Mij is bekend dat de ‘bitch in the backseat’ die alle WarningWarning-alarmen doorgeeft van achter de stoel in F16s een vrouwenstem is omdat (het voor vrouwen niks uitmaakt, man of vrouw – ja er zijn al decennia vrouwelijke F16-vliegers) bij mannen is geconstateerd dat een (jonge-)vrouwenstem een overheersende attentieprikkel uit de hersenstam geeft om dit signaal vóór alle andere eens goed te checken.

Is het toeval of is het specifieke geluid zo gekozen dat het maximale attentiewaarde heeft voor toevallig aanwezigen?
Dit roept om onderzoek!

KIA NL en fabrikant Ascom-voor-al-uw-ziekenhuisalarms werden aangeschreven over eventuele uitleg. In eerste aanleg was er een zeer positieve reactie (2e), en in tweede van 1e een antwoord dat neerkomt op Toeval.
Navraag bij de opleiding Audio Engineering bij de HKU loopt.

… Hold your horses; Ascom komt wél een tweede keer en dan goed terug, en heeft: De (piezo)zoemer wordt (ook) door de meeste autofabrikanten gebruikt. De frequentie is inderdaad 2,7kHz tot 4kHz (met 250ms intervallen) omdat dit voor de meeste mensen het beste hoorbaar is! [Dat wil ik dan nog wat preciezer hebben; mijn autosignalen klinken divers(er) en hoe&wat wat die betreft…]
En verwijst naar deze …! (towards the end)
Inderdaad, dat dus. Maar een ander signaal…

Ondertussen hebben we ook deze, deze, deze en uhm, … deze (US-based) opgeduikeld.
En de navraag bij Audio Engineering loopt nog.

Yes I need to know! Omdat het idee doorvertaalbaar is naar a. SOC/SIEM-omgevingen, b. struikeldraad-controls die behalve ‘gewone’ meter-standen de hele keten overzien en alleen bij de Echt Belangrijke dingen aanslaan om nader onderzoek door de keten te kunnen doen. Geen rating maar geluid – tevens om bij wat hardere échte alarmen de attentie van collega’s erbij te hebben. Ja gecheckt het meervoud van alarm is niet alarms.

Edited to add: Deze is ook nog te verwerken…

Daarbij:

[Who needs an alarm bell (tower) when you can have … deze middelmatigheid is een van de aantrekkelijkste pleinen van Mannheim…?]