In vertaling van David Vose‘s blog posts, met toestemming:
Vooraf even een paar woorden opdat u niet schrikt …:
Dit artikel gebruikt ironie. Zowat ieder idee dat hier te berde wordt gebracht, is volkomen en volslagen nonsens. Dit kan confronterend werken, omdat hier wel een min of meer exacte optekening staat van wat mensen daadwerkelijk doen.
Er staan enkele subtiele verwijzingen in naar Vose’s Pelican, een ERM-systeem dat de genoemde beperkingen niet kent. Het bekijken waard.
Veel leesplezier en bedenk het niet met alles te zeer eens te zijn…
In de afgelopen jaren zijn ‘heat maps’ – een populair en belangrijk hulpmiddel voor het managen van risico’s in projecten en in organisaties als geheel – onder vuur gekomen omdat ze op z’n best ‘misleidend‘ werden genoemd en op z’n slechtst ‘helemaal nutteloos‘, door de leidende denkers over risicomanagement. Dit artikel geeft een objectieve beoordeling van hun beschuldigingen.
Wat is een risico?
Zoals we allemaal weten: een risico is een gebeurtenis die al of niet zal plaatsvinden en als het plaatsvindt een ongewenst effect heeft. Het kent daardoor twee dimensies:
- De kans dat het gebeurt
- De grootte van het effect als het gebeurt
Wiskundigen, statistici, ingenieurs en wetenschappers hebben een speciale term voor de kans dat iets gebeurt: waarschijnlijkheid. Maar dat is alleen van toepassing op risico’s die maar één keer kunnen voorkomen. Voor risico’s die meerdere keren kunnen voorkomen (de overgrote meerderheid van risico’s) gebruiken ze de term verwachte frequentie. Dit is verwarrend. Om de wiskunde en statistiek simpel en bruikbaar genoeg te houden voor echte mensen, zullen we het in het vervolg maar gewoon over kans hebben en er vanuit gaan dat risico’s maar één keer kunnen gebeuren.
Continue reading “Er is niks mis met risk heat maps …”