Tag: collateral sustainability

Common(s) as privacy and vice versa ..?

Remember from your econ class that concept of The Commons, and how problematic it was? Is?
There was this intriguing post recently, on how Free Speech might be considered and deliberated in terms of the commons being exhausted by undue over-use (abuse) — for its use alone ( → ). Leading to aversity of the concept not of the abuser or his (sic) apparent locally recognised but globally not, ‘valid’ reason(s) for over-use.

Which, as is my wont of the moment, driven by personal business interests, I took to be applicable to Privacy as well. Maybe not in the same way, but … This will need quite some discussion between me on the one hand, and peers and others on the other who would actually know what they’re talking about. Throwing in a bit of anglo-american data-isn’t-yours versus European (‘continental’ — will brexit – which starts to sound like a lame Benny Hill kind of joke ever more – change that ..??) data-is-datasubject’s-always divides, and some more factors here and there. Complicating matters, but hey life’s not perfect.

Waddayathink? In for a discussion ..? Let’s start!

And:
[Not so very common-s; Toronto]

Hoog op Flut! Alweer, inclusief Laag op Nut

Onderstaande, alweer, nog steeds… Inclusief de toevoeging (sic; aan deze tekst) dat een en ander (of gewoon een) stevig wordt verergerd qua domweg (sic) On-gezond, door een stellend gebrek aan (NB) voldoende groente — reden? hooguit dat de Cock geen idee heeft hoe hij (…) daarmee moet omgaan terwijl dat bij de basics hoort, toch? Dan maar volgemieterd met nog een pak ..:

Kan de gezamenlijke restaurantwereld in NL nou eens ophouden met die nonsens van “Hoog Op Smaak” en gewoon toegeven dat er door iedere gang een AKZO-jaaromzet zout gaat omdat de ingrediënten zó goedkoop moesten dat er geen enkele smaak aan zat ..?

[Edited to add: Nog erger als koks gaan beweren niet zo veel zout toe te voegen maar de smaak ‘umami’ maken. Een emmer MSG erbij gooien bedoelen ze dan. De betekenis en vertaling van ‘umami’ was tot voor kort ‘van alles veel’. Toch vreemd, dat we sinds de Romeinen vissaus kennen, vol van ‘umami’-glutamaten en afgeleiden, maar dat we nooit een woord ervoor hadden, of het als smaak bestempelden. Maar ja, het tikt vele receptoren aan hè? Dus het kan geen variant zijn van een van de vier basissmaken ..? Net als marsepein een aparte smaak is tenslotte, want naast heel veel zoet zit er ook een klein beetje andere smaak bij dus zoet op zich is marsepein niet ..?? Iemand een uitleg waar ‘basis’ voor staat in basissmaken ..?
En dat zout en ‘umami’ zo’n beetje hetzelfde effect hebben … Inderdaad, ze hebben beide het effect van smaakkoppoetsing door papillenactivering. Nou en?
Door met wat er al stond; lees aldaar dus MSG als :]

Heel triest om te zien dat ook vele ‘sterren’koks et al., zich er zo consequent aan bezondigen. Goede ingrediënten hebben geen volle Dode Zee / chemiefabriek nodig om smaakvol te zijn. Die sterren zijn ze echt niet waard. Tot nu toe slechts zegge 1 (schrijve: één) (ja ik weet het, zucht) Michelin-ster tegengekomen (i.e., geproefd) die de ster ook echt waard was. De rest (t/m 3*!): Nee hoor; effectbejag met een over de hele dichtgepletterde poging tot ‘umami’ door alle eigenheid aan smaak van de ingrediënten weg te poetsen met 3651 vrachtwagenladingen natriumchloride. Waar waren die sterren ook alweer voor? Toch niet alleen om ze als zodanig te voelen, waar de zon nooit schijnt, na beschikbaarstelling aan de keurmeesters van die bandenleverancier? Want het keukenproduct … oh zo vaak middelmatig, zeer middelmatig. Er is ook een neveneffect …

Dit soort proletarische vervoosde degeneratie-decadentie staat natuurlijk naast natuurlijk een flink aantal niet-sterrententen die het begrepen hebben ‘maar daardoor geen ster halen’. Die gewoon weten hoe je de kwaliteit van ingrediënten kan halen zonder die te vernietigen, door te beginnen met goede ingrediënten en die geen geweld aan te doen. Als de (on)geachte cliëntèle dat niet proeft: Pech. Move over. Ga maar naar de Schotse keten, daar pep je de boel maar op met ketchup en mayo. Dá’s pas smaak, toch …!?

Zout kan je er niet uit halen, wel erin als je aan tafel zo nodig moet laten blijken te grof te zijn voor finesse.

Enfin, zo kan ik nog wel doorgaan. Rest, voor nu:
DSC_0217
[Sombertjes; hoog daarboven, op de schouders/berg, een ruïne, beneden rest een zoete kledder (gemiddeld); Ribeauvillé]

The legacy of TDoS

So, we have the first little probes of TDoS attacks (DoS-by-IoT). ‘Refrigereddon’.
As if that wasn’t predictable, very much predictable, and predicted.
[Edited to add: And analysed correctly, as here.]

Predicted it was. What now? Because if we don’t change course, we’ll achieve ever worse infra. Yes, security can be baked into new products — that will be somewhat even more expensive so will not swarm the market — but for backward compatibility in all the chains out there already, cannot be relied upon plus there’s tons of legacy equipment out there already (see: Healthcare, and: Utilities). Even when introducing new, fully securable stuff, we’re heading into a future where the Legacy issue will grow for a long time and much worse than it already is, before (need to be) huge pressure will bring the problem down.

So… What to do ..? Well, at least get the fundamentals right, which so far we haven’t. Like this, and this and this and here plus here (after the intermission) and there…

Would anyone have an idea how to get this right, starting today, and all-in all-out..?

Plus:
20150323_213334
[IRL art will Always trump online stuff… (?); at home]

Another Thoreau, another on more-than-mere-process

I would not have every man nor every part of a man cultivated, any more than I would have every acre of earth cultivated: part will be tillage, but the greater part will be meadow and forest, not only serving an immediate use, but preparing a mould against a distant future, by the annual decay of the vegetation which it supports.

Which again, points at not every waking hour should be spent on work within the straight jacket of Process(es) and procedures, just clicking the only icons you have. But also having, taking, the time to let one’s mind wander, and do things differently, for the very purpose only of refreshment. Refreshment of the mind, for the purpose of that creating the mould, … on which future creativity is crucially, essentially dependant.

Without ‘idle’ land and time (spent on refreshment and enrichment, e.g., through reading serious (sic) i.e., only tangentially business-related (sic) books), your future will be a depleted land, a life spent being a wringed-out lemon for others’ profits.
With idleness, refreshment and joy (that essential true-life ingredient), you can be(come) all you want to be and live a full life.

‘Nuff said, plus:
dsc_0002
[Even the ground enriches the eyes… Plus, straight lines at a slight angle are more interesting >:-] ; Ancy-le-Franc, Aube]

Being busy bodies doing busy work

… Anyone noticed that the ‘trend’ (development) where everyone claims to be oh so busy with, basically busywork, started with the demise of the secretarial profession ..?
Where secreataries (either a pool of or a single personal, or in a pool altogether for sharing i.e. load balancing) and like support staff were (sic) there to alleviate all the chores that now, all underlings/specialists, ‘managers’ and even up, are supposed to do now, in stead of the work they were hired for and be productive in the thing that labour specialisation had made them best, most productive, in, like a Ricardo trade deal within the organisation.

Yes, the secretaries were doing much of, superficially!, uninteresting work but were so labour-specialised in that, that they were more productive, effective, than any heap of managers ever could dream to be … Where the specialists as well as the managers once were specialised folk, with suitable spans of control, but now, no more…

That has been chucked out of the window. Despecialisation resulted indeed, and has included the tons of changeover time involved. Making everyone miserable with having to fill out dumb forms (dumbed-down to the max because now even managers needed to understand, not only the understand-experts that the secretaries were) in stead of the interesting work that one came over to the organisation for.

The hyperbolic extension to socmed addiction and FOMO, and a prefix Impostor Syndrome, of course leading to a neat total burn-out. Thta prefix thing, I’ll elucidate later in some seperate post, if you don’t git it.

The solution also being Obvious: Bring Back The Secretaries! And give them proper status and reward (in all ways; monetary, too, since they raise productivity and morale so handsomely — the latter not literally meant, btw).

Let’s all admit that productivity increase by firing lowest-level staff first, doesn’t work as far as we (???) have done that over the past four decades, and revert that trend. Plus:
dsc_0747
[Wide, high, mighty, needs no tower; Metz cathedral and yes, that’s part of another building on the right not a pic error … (?)]

Rio per capita

… Is the medal list per capita out already ..?
[Spoiler: next Thusday’s post has some results for the below…]
For surely, just adding up medals per ‘country’ is ridiculous. When some country may send two athletes (four?) to some contest and can pull from, e.g., 10M citizens, how much infrastructure (economically, culturally etc.) can it muster, compared to some country that has a potentials pool of, e.g. 300M ..?
[Including that some form of compensation should be available for the very fact that population- and surface-wise smaller countries have a much lower ‘pyramid’ of local contestants challenging each other for better performance, and less physical room for training/contest facilities, uniform marketing hence sponsoring, and societal recognition to be had — if at all, see the following.]

Bragging about some idiotic sort of ‘we’ that has collected 1000 medals over the decades, is double nonsense. How many of the medal winners were allowed to procreate so prolifically that, genetically, the ‘we’ is now justified, gene pool wise? Or rather, how many of the medal winners were neglected by society so that they died in ignominy and often even poverty ..!? That’s quite contrary to the ‘we’, those medals should be discounted from any total …

So, where is it, the Per Capita medals list of, e.g., Rio’16 ..?

[No, the Netherlands wouldn’t climb very much higher; close to median in population as it is, and same qua performance (?).]

Next, what would a handicap system look like ..?

And:
20150311_122327_HDR[1]
[a.k.a. ‘The Medal Race’ — or is it a commentary on the financial industry in the midst of which it lies beached ..? [spoiler: yes it is]; Zuid-As Amsterdam]

Hoog op Flut!

Kan de gezamenlijke restaurantwereld in NL nou eens ophouden met die nonsens van “Hoog Op Smaak” en gewoon toegeven dat er door iedere gang een AKZO-jaaromzet zout gaat omdat de ingrediënten zó goedkoop moesten dat er geen enkele smaak aan zat ..?

[Edited to add: Nog erger als koks gaan beweren niet zo veel zout toe te voegen maar de smaak ‘umami’ maken. Een emmer MSG erbij gooien bedoelen ze dan. De betekenis en vertaling van ‘umami’ was tot voor kort ‘van alles veel’. Toch vreemd, dat we sinds de Romeinen vissaus kennen, vol van ‘umami’-glutamaten en afgeleiden, maar dat we nooit een woord ervoor hadden, of het als smaak bestempelden. Maar ja, het tikt vele receptoren aan hè? Dus het kan geen variant zijn van een van de vier basissmaken ..? Net als marsepein een aparte smaak is tenslotte, want naast heel veel zoet zit er ook een klein beetje andere smaak bij dus zoet op zich is marsepein niet ..?? Iemand een uitleg waar ‘basis’ voor staat in basissmaken ..?
En dat zout en ‘umami’ zo’n beetje hetzelfde effect hebben … Inderdaad, ze hebben beide het effect van smaakkoppoetsing door papillenactivering. Nou en?
Door met wat er al stond; lees aldaar dus MSG als :]
Heel triest om te zien dat ook vele ‘sterren’koks et al., zich er zo consequent aan bezondigen. Goede ingrediënten hebben geen volle Dode Zee / chemiefabriek (!) nodig om smaakvol te zijn. Die sterren zijn ze echt niet waard. Tot nu toe slechts zegge 1 (schrijve: één) (ja ik weet het, zucht) Michelin-ster tegengekomen (i.e., geproefd) die de ster ook echt waard was. De rest (t/m 3*!): Nee hoor; effectbejag met een over de hele dichtgepletterde poging tot ‘umami’ door alle eigenheid aan smaak van de ingrediënten weg te poetsen met 3651 vrachtwagenladingen natriumchloride. Waar waren die sterren ook alweer voor? Toch niet alleen om ze als zodanig te voelen, waar de zon nooit schijnt, na beschikbaarstelling aan de keurmeesters van die bandenleverancier? Want het keukenproduct … oh zo vaak middelmatig, zeer middelmatig.
Dit soort proletarische vervoosde degeneratie-decadentie staat natuurlijk naast natuurlijk een flink aantal niet-sterrententen die het begrepen hebben ‘maar daardoor geen ster halen’. Die gewoon weten hoe je de kwaliteit van ingrediënten kan halen zonder die te vernietigen, door te beginnen met goede ingrediënten en die geen geweld aan te doen. Als de (on)geachte cliëntèle dat niet proeft: Pech. Move over. Ga maar naar de Schotse keten, daar pep je de boel maar op met ketchup en mayo. Dá’s pas smaak, toch …!?

Zout kan je er niet uit halen, wel erin als je aan tafel zo nodig moet laten blijken te grof te zijn voor finesse.

Enfin, zo kan ik nog wel doorgaan. Rest, voor nu:
DSC_0217
[Sombertjes; hoog daarboven, op de schouders/berg, een ruïne, beneden rest een zoete kledder (gemiddeld); Ribeauvillé]

Porter’s half “value” chain

The problem: Half an <undefined> chain isn’t much good.
Because … There’s no money anywhere in the ‘Value Chain’ oft portrayed. As it is in Starreveld’s model. [You’re out of luck, in Dutch only and even then, no pics .. oh, there‘s one]

Which points to an even bigger error: No clear(ly communicated) def of Value in the first place. Allsorts went off and did a lot of heavy lifting (they wished! The lightweight airheads the majority was!), but achieved … not much; little; nothing worth their salts.

Obviously. And also, obviously very much required, these latter days, that a proper all-inclusive and operable definition of Value still is created, leaving mere ‘money’ in the dust similar to the distance between ‘data points’ and ‘information’. But let’s start with completion of the core model not keep it in half.

Oh well…:
DSC_0037
[Capture that in moahnay…; at what translates to Eddie’s ‘hood]

Maverisk / Étoiles du Nord